Οι αδελφοί και οι αδελφές μας δεν τρομοκρατήθηκαν και συνέχισαν να συναθροίζονται. Με σοφία, οι πρεσβύτεροι πήραν προληπτικά μέτρα για να προστατέψουν τους ευαγγελιζομένους. Ο αδελφός Αντρέ Καρμπονό, ένας Καναδός δικηγόρος που υπερασπιζόταν τους αδελφούς μας εκείνα τα χρόνια, θυμάται: «Κάποιος αδελφός στεκόταν συνήθως κοντά στον χώρο της συνάθροισης με ένα κινητό. Αν έβλεπε να πλησιάζει όχλος, προειδοποιούσε αμέσως τους πρεσβυτέρους για πιθανή επίθεση».

Έπειτα από κάθε περιστατικό, δύο εκπρόσωποι του γραφείου τμήματος επισκέπτονταν τους αδελφούς για να τους ενισχύσουν. «Το αξιοσημείωτο ήταν», λέει ο Αντρέ, «ότι οι εκπρόσωποι του γραφείου τμήματος έβρισκαν συνήθως έναν χώρο συνάθροισης κατάμεστο από χαρούμενους, χαμογελαστούς αδελφούς και αδελφές».

Όσοι δεν επηρεάζονταν άμεσα από τις επιθέσεις, όπως τα άτομα που μελετούσαν τη Γραφή, έδειχναν παρόμοια αποφασιστικότητα. Ο Αντρέ θυμάται τη συζήτηση που είχε με  μια γυναίκα η οποία θα γινόταν αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη. Εκείνη του είπε: «Όταν είδα αυτές τις επιθέσεις στην τηλεόραση, κατάλαβα τη διαφορά ανάμεσα στους αληθινούς και στους ψεύτικους Χριστιανούς, και εγώ θέλω να είμαι αληθινή Χριστιανή».

Εκείνα τα δύσκολα χρόνια, οι ευαγγελιζόμενοι έδειξαν υποδειγματική πίστη και θάρρος παραμένοντας πολυάσχολοι στο έργο κηρύγματος. Όσοι υπερασπίζονταν τους ομοπίστους τους στο δικαστήριο εκδήλωσαν παρόμοια πίστη.

 Οι Μάρτυρες κακοπαριστάνονταν συχνά στις ειδήσεις ως άνθρωποι που διαλύουν οικογένειες, δεν δέχονται ιατρική περίθαλψη και δρουν εναντίον του Κράτους. Οι δικηγόροι που τους υπερασπίζονταν ουσιαστικά έθεταν σε κίνδυνο τη φήμη και τη σταδιοδρομία τους.

Ο Τζον Μπερνς, ένας δικηγόρος από το γραφείο τμήματος του Καναδά που βοήθησε τους Γεωργιανούς αδελφούς εκείνα τα χρόνια, θυμάται: «Ντόπιοι αδελφοί και αδελφές οι οποίοι ήταν δικηγόροι προσφέρονταν να βοηθήσουν. Παρά τις πιθανές επιπτώσεις στη δουλειά τους, δεν φοβούνταν να πάνε στο δικαστήριο και να δηλώσουν ότι είναι  Μάρτυρες του Ιεχωβά». Εκείνοι οι θαρραλέοι Μάρτυρες συνέβαλαν «στην υπεράσπιση και νομική εδραίωση των καλών νέων».—Φιλιπ. 1:7.

Στο μεταξύ, οι βιαιοπραγίες κατά των Μαρτύρων συνεχίζονταν. Γι’ αυτόν τον λόγο, από τις 8 Ιανουαρίου 2001, οι Μάρτυρες κυκλοφόρησαν μια αίτηση με την οποία ζητούσαν προστασία από τις οχλοκρατικές επιθέσεις καθώς και την ποινική δίωξη όσων είχαν επιτεθεί σε ειρηνικούς πολίτες.

Ο αδελφός Μπερνς εξηγεί τον σκοπό της αίτησης: «Στόχος μας ήταν να φανεί ότι οι περισσότεροι Γεωργιανοί αποδοκίμαζαν τέτοιου είδους βία κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά και ότι στην ουσία υπαίτιοι ήταν μια μικρή ομάδα θρησκευτικών εξτρεμιστών».

Μέσα σε δύο μόλις εβδομάδες, 133.375 ενήλικοι από όλες τις περιοχές της Γεωργίας—στην πλειονότητά τους Ορθόδοξοι— υπέγραψαν την αίτηση. Αν και αυτή παρουσιάστηκε στον Πρόεδρο Σεβαρτνάντζε, η βία δεν σταμάτησε. Οι θρησκευτικοί εξτρεμιστές συνέχισαν να στοχοποιούν εσκεμμένα τους Μάρτυρες.

Παράλληλα, ο Ιεχωβά συνέχιζε να ευλογεί τον λαό του. Ενόσω οι θρησκευτικοί εξτρεμιστές προσπαθούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα στον λαό του Θεού, ο Ιεχωβά Θεός καλούσε πολλά ειλικρινή άτομα να βγουν από την ψεύτικη θρησκεία.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, η Μπαμπιλίνα Χαρατισβίλι ήταν αφοσιωμένο μέλος της γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όταν ήταν γύρω στα 35, ταξίδευε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό διδάσκοντας στους ανθρώπους τους βίους των αγίων.

Ωστόσο, η Μπαμπιλίνα ήθελε να μάθει περισσότερα για τον Θεό. Αποφάσισε λοιπόν να παρακολουθήσει διαλέξεις σε μια Ορθόδοξη ιερατική σχολή της Γεωργίας. Κάποια φορά, ένας κληρικός έδειξε στο ακροατήριο το βιβλίο Γνώση που Οδηγεί στην Αιώνια Ζωή και τους παρότρυνε να το ζητήσουν από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τους είπε: «Αυτό το βιβλίο μπορεί να σας διδάξει πολλά για την Αγία Γραφή».

Η Μπαμπιλίνα συγκλονίστηκε. Πάντα απέφευγε τους Μάρτυρες, και τώρα ένας κληρικός σύστηνε τα βιβλία τους! Αναρωτήθηκε: “Αν πρέπει να μάθω για τον Θεό από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, τότε τι κάνω εδώ;” Ήρθε αμέσως σε επαφή με τους Μάρτυρες στο Πότι και άρχισε Γραφική μελέτη.

Καθώς η Μπαμπιλίνα μάθαινε περισσότερα από τη Γραφή, έκανε σημαντικές αλλαγές στη ζωή της. Κάποια στιγμή είπε: «Όταν είδα με τα ίδια μου τα μάτια ότι, σύμφωνα με τη Γραφή, είναι λάθος να λατρεύουμε εικόνες, απέρριψα κάθε μορφή ειδωλολατρίας. Ήμουν βέβαιη ότι αυτό ήταν το  σωστό». Ενώ πλησίαζε τα 80, αποφάσισε να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Δυστυχώς, το 2001, η Μπαμπιλίνα αρρώστησε και πέθανε πριν προλάβει να βαφτιστεί. Αλλά η εγγονή της, η Ιζαμπέλα, βαφτίστηκε αργότερα και τώρα υπηρετεί πιστά τον Ιεχωβά.

Η Έλισο Τζιτζισβίλι ήταν 28 χρονών όταν αποφάσισε να γίνει καλόγρια. Εφόσον δεν υπήρχε μοναστήρι κοντά στην πόλη της, το Τκίμπουλι, μετακόμισε στην Τιφλίδα το 2001. Καθώς έψαχνε θέση σε κάποιο μοναστήρι, βρήκε εργασία μερικής απασχόλησης κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα. Μια μαθήτριά της έτυχε να είναι κόρη κάποιας αδελφής που λεγόταν Νούνου.

Η Έλισο αφηγείται: «Μιλούσαμε συχνά για τη Γραφή. Εγώ υπερασπιζόμουν με πάθος την Ορθοδοξία, ενώ η Νούνου μού έδειχνε με υπομονή το ένα εδάφιο μετά το άλλο. Μια μέρα, μου πρότεινε να διαβάσουμε το ειδικό βιβλιάριο  Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς; Καθώς διαβάζαμε τις παραγράφους και βρίσκαμε τα Γραφικά εδάφια, συνειδητοποίησα ότι η λατρεία εικόνων είναι ξεκάθαρη παραβίαση της εντολής του Θεού».

Αργότερα, η Έλισο πήγε στην τοπική εκκλησία και έκανε μερικές ερωτήσεις στον ιερέα. Οι απαντήσεις του έδειξαν ξεκάθαρα ότι οι διδασκαλίες της εκκλησίας δεν βασίζονταν στην Αγία Γραφή. (Μάρκ. 7:7, 8) Έχοντας τη βεβαιότητα ότι είχε βρει την αλήθεια, άρχισε αμέσως να μελετάει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και σύντομα βαφτίστηκε.

Μέχρι το 2001, ολοένα και περισσότερες εκκλησίες χρειάζονταν κατάλληλους χώρους λατρείας. Σύμφωνα με κάποιον υπολογισμό, υπήρχε ανάγκη για περίπου 70 Αίθουσες Βασιλείας. Έτσι λοιπόν, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα οικοδόμησης Αιθουσών Βασιλείας παρά την εναντίωση στη χώρα.—Έσδρ. 3:3.

 Σύντομα, μια ομάδα οικοδόμησης άρχισε να ανακαινίζει ένα κτίριο που χρησιμοποιούσαν παλιότερα διάφορες εκκλησίες στην Τιφλίδα. Δεν άργησαν να ακολουθήσουν δύο ακόμα έργα—ένα στην Τιφλίδα και ένα στην Τσιάτουρα, στη δυτική Γεωργία.

Ο αδελφός Ταμάζι Χουτσισβίλι, που συμμετείχε στο έργο στην Τσιάτουρα, θυμάται: «Κάθε μέρα, ήμασταν στο εργοτάξιο 15 άτομα. Σε λίγο, όλοι στην πόλη ήξεραν ότι χτίζαμε μια καινούρια αίθουσα. Κατά καιρούς, ακούγαμε φήμες ότι οι ενάντιοί μας ήθελαν να έρθουν και να καταστρέψουν την Αίθουσα Βασιλείας».

Ενόψει τόσης εναντίωσης, πόσο καλά θα μπορούσε να πάει το οικοδομικό πρόγραμμα; Ο Ταμάζι λέει: «Οι εργασίες συνεχίστηκαν, και σε τρεις μήνες η Αίθουσα Βασιλείας ήταν έτοιμη. Παρά τις απειλές, δεν εμφανίστηκε κανένας ενάντιος». *

Τον Οκτώβριο του 2003, άρχισε ένα οικοδομικό πρόγραμμα στη Σαμτρέντια. Και πάλι, θρησκευτικοί εξτρεμιστές  εκτόξευσαν τις απειλές τους. Όταν οι ντόπιοι αδελφοί ολοκλήρωσαν το χτίσιμο των τοίχων, προτού καν στεγνώσει το κονίαμα, οι ενάντιοι εμφανίστηκαν και γκρέμισαν το κτίριο.

Παρ’ όλα αυτά, τον Νοέμβριο του 2003, μια νέα εξέλιξη στη Γεωργία έφερε ανακούφιση στους αδελφούς και στις αδελφές μας. Μια αλλαγή στην κυβέρνηση άνοιξε τον δρόμο για περισσότερη θρησκευτική ελευθερία. Ως αποτέλεσμα, συνελήφθησαν αρκετά μέλη της εξτρεμιστικής Ορθόδοξης ομάδας που είχε επιτεθεί στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Λίγο μετά το τέλος του διωγμού, ο λαός του Ιεχωβά στη Γεωργία έλαβε πολλές πνευματικές ευλογίες. Στη συνέλευση περιφερείας του 2004, κυκλοφόρησε η Μετάφραση Νέου  Κόσμου των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών στη γεωργιανή.

Κατόπιν, το 2006, στη Συνέλευση Περιφερείας «Η Απελευθέρωση Πλησιάζει!», έλαβε χώρα ένα ακόμα αλησμόνητο γεγονός. Ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος όταν οι εκπρόσωποι άκουσαν ότι ο Τζέφρι Τζάκσον, ένα μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, θα μιλούσε στο ακροατήριο. Και πόσο μεγάλη ήταν η έκπληξη όταν ο αδελφός Τζάκσον ανακοίνωσε την κυκλοφορία ολόκληρης της Μετάφρασης Νέου Κόσμου στη γεωργιανή!

Δάκρυα ευγνωμοσύνης πλημμύρισαν τα μάτια πολλών εκπροσώπων. Μια αδελφή είπε: «Δεν βρίσκω λόγια να εκφράσω  τη χαρά που ένιωσα όταν πήραμε ολόκληρη τη Γραφή. . . . Ήταν όντως ένα ιστορικό γεγονός». Πάνω από 17.000 άτομα απόλαυσαν αυτό το πνευματικό συμπόσιο, το οποίο αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία του λαού του Ιεχωβά στη Γεωργία.