Η Ρόζι λέει: «Κάποιες ανησυχίες μού γίνονταν εμμονή. Μεγαλοποιούσα τα πράγματα στο μυαλό μου ή φανταζόμουν τα χειρότερα πιθανά σενάρια». Ποια Γραφικά εδάφια τη βοήθησαν; Ένα ήταν το εδάφιο Ματθαίος 6:34: «Ποτέ λοιπόν μην ανησυχήσετε για την αυριανή ημέρα, γιατί η αυριανή ημέρα θα έχει τις δικές της ανησυχίες. Αρκετά είναι τα προβλήματα της κάθε ημέρας». Η Ρόζι λέει τώρα ότι εκείνα τα λόγια του Ιησού τη βοήθησαν να πάψει να ανησυχεί για το τι μπορεί να συμβεί αύριο, και προσθέτει: «Αρκετά προβλήματα είχα. Δεν χρειαζόταν να ανησυχώ και για πράγματα που δεν είχαν συμβεί και πιθανώς να μη συνέβαιναν ποτέ».

Η Γιασμίν αισθανόταν και αυτή να την πνίγει η έντονη ανησυχία. «Έκλαιγα κάποιες μέρες μέσα στην εβδομάδα και μερικά βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Ένιωθα ότι οι αρνητικές σκέψεις μού έτρωγαν τα σωθικά». Ποιο εδάφιο τη βοήθησε; Το εδάφιο 1 Πέτρου 5:7: «[Να] ρίχνετε κάθε ανησυχία σας [στον Θεό], επειδή αυτός ενδιαφέρεται για εσάς». Η Γιασμίν λέει: «Καθώς περνούσε ο καιρός, συνέχιζα να προσεύχομαι στον Ιεχωβά, και εκείνος απαντούσε στις προσευχές μου. Ένιωσα ότι έφυγε από πάνω μου ένα μεγάλο βάρος. Οι αρνητικές σκέψεις επιστρέφουν κατά καιρούς, αλλά τώρα ξέρω πώς να τις χειρίζομαι».

Μια κοπέλα που λέγεται Ιζαμπέλα λέει: «Πιστεύω ότι η αναβλητικότητα είναι στα γονίδιά μου, επειδή και ο πατέρας μου είναι αναβλητικός. Αφήνω για αργότερα σημαντικά πράγματα χωρίς λόγο​—απλώς και μόνο για να χαλαρώσω ή για να δω τηλεόραση. Είναι κακή συνήθεια επειδή αυξάνει το άγχος και δεν κάνεις σωστή δουλειά». Μια αρχή που τη βοήθησε φαίνεται στο εδάφιο 2 Τιμόθεο 2:15: «Κάνε το καλύτερο που μπορείς για να παρουσιάσεις τον εαυτό σου στον Θεό ως επιδοκιμασμένο άτομο, εργάτη που δεν έχει τίποτα για το οποίο να ντρέπεται». Η Ιζαμπέλα λέει: «Δεν ήθελα να ντρέπεται ο Ιεχωβά για το έργο που έκανα απλώς επειδή ήμουν αναβλητική». Τελικά, βελτιώθηκε πολύ σε αυτόν τον τομέα.

Παρόμοια, η Κέλσι σχολιάζει: «Έπρεπε να παραδώσω εργασίες σε συγκεκριμένη ημερομηνία και τις ανέβαλλα μέχρι την τελευταία στιγμή. Έκλαιγα, έχανα τον ύπνο μου και αγχωνόμουν. Μου έκανε κακό αυτή η συνήθεια». Η Κέλσι βοηθήθηκε από το εδάφιο Παροιμίες 13:16: «Ο οξυδερκής ενεργεί με γνώση, αλλά ο ανόητος φανερώνει την ίδια του την ανοησία». Η ίδια εξηγεί τι την δίδαξε ο στοχασμός γύρω από αυτό το εδάφιο: «Είναι σοφό να είσαι πρακτικός και να κάνεις σχέδια από πριν. Τώρα έχω ένα ημερολόγιο πάνω στο γραφείο μου όπου προγραμματίζω τις επόμενες εργασίες μου, και αυτό με βοηθάει να είμαι οργανωμένη και όχι να αφήνω τα πράγματα για την τελευταία στιγμή».

«Ο σύζυγός μου με παράτησε με τέσσερα μικρά παιδιά», αναφέρει η Κίρστεν. Ποια Γραφική αρχή τη βοήθησε; Το εδάφιο Παροιμίες 17:17: «Ο αληθινός φίλος δείχνει πάντοτε αγάπη και αποδεικνύεται αδελφός που γεννήθηκε για καιρούς στενοχώριας». Η Κίρστεν στράφηκε για στήριξη σε άλλους που υπηρετούν τον Ιεχωβά όπως εκείνη. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Οι φίλοι μου μού συμπαραστάθηκαν με ένα σωρό τρόπους! Μερικοί μας άφηναν τρόφιμα και λουλούδια στην πόρτα. Τρεις φορές ήρθε μια μικρή στρατιά για να βοηθήσει εμένα και τα παιδιά μου να μετακομίσουμε. Κάποιος άλλος με βοήθησε να βρω δουλειά. Οι φίλοι μου ήταν πάντα δίπλα μου».

Η Ντελφίν, που αναφέρθηκε προηγουμένως, πάλευε και αυτή με τη μοναξιά. Θυμάται πώς αισθανόταν μετά τις απώλειες που βίωσε: «Ένιωθα λες και η ζωή ήταν ένα κατάστημα και εγώ κοιτούσα από τη βιτρίνα όλους τους άλλους που βρίσκονταν μέσα. Ένιωθα μεγάλη μοναξιά». Κάτι που τη βοήθησε ήταν το εδάφιο Ψαλμός 68:6: «Ο Θεός δίνει σπίτι σε αυτούς που είναι ολομόναχοι». Η ίδια εξηγεί: «Ήξερα ότι το εδάφιο δεν θα μπορούσε απλώς να εννοεί ένα κατά γράμμα σπίτι τώρα. Απεναντίας, κατάλαβα ότι ο Θεός μάς προσφέρει πνευματικό σπίτι, ένα μέρος πραγματικής ασφάλειας στο οποίο μπορούμε να δημιουργήσουμε γνήσιες σχέσεις και συναισθηματικούς δεσμούς με άλλα άτομα που αγαπούν τον Ιεχωβά. Ήξερα όμως ότι δεν μπορούσα να έρθω πιο κοντά στους άλλους αν δεν ερχόμουν πρώτα πιο κοντά στον Ιεχωβά. Ως προς αυτό, με βοήθησε το εδάφιο Ψαλμός 37:4: “Να βρίσκεις εξαιρετική ευχαρίστηση στον Ιεχωβά, και αυτός θα εκπληρώσει τις επιθυμίες της καρδιάς σου”».

Καταλήγοντας, η Ντελφίν λέει: «Κατάλαβα ότι χρειαζόταν να προσκολληθώ πιο πολύ στον Ιεχωβά. Είναι ο καλύτερος φίλος που μπορείς να έχεις. Έπειτα, έφτιαξα έναν κατάλογο με δραστηριότητες που θα μπορούσα να κάνω με άλλους, ώστε να δημιουργήσω μαζί τους φιλία που να βασίζεται σε πνευματικές αξίες. Έμαθα να βλέπω το καλό στους άλλους και να τους φέρομαι σαν να μπορούσα να δω μόνο αυτό σε εκείνους».

Φυσικά, οι φίλοι μας που υπηρετούν τον Θεό εξακολουθούν να είναι ατελείς. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παλεύουν με προβλήματα όπως όλοι. Αλλά η εκπαίδευση της Γραφής υποκινεί τους ανθρώπους να βοηθούν τον πλησίον τους όποτε είναι δυνατόν. Είναι σοφό να έχουμε τέτοιους φίλους. Ωστόσο, μπορούν οι Γραφικές αρχές να μας βοηθήσουν και σε προβλήματα που δεν γίνεται να λυθούν σήμερα, όπως σε κάποια χρόνια ασθένεια ή στο πένθος;