«Η χαρά που νιώθει κάποιος όταν υπηρετεί εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη δεν περιγράφεται με λόγια!» Αυτό πιστεύει ο Τζόσουα, που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά υπηρέτησε κάποιο διάστημα στη Γουιάνα. Τη χαρά του συμμερίζονται πολλοί ακόμα Μάρτυρες που έχουν υπηρετήσει σε αυτόν τον παραγωγικό τομέα της Νότιας Αμερικής. a Ποια πρακτικά διδάγματα παίρνουμε από τους αδελφούς που υπηρετούν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη; Πώς μπορούν αυτά τα διδάγματα να σας προετοιμάσουν αν θέλετε να υπηρετήσετε και εσείς σε μια ξένη χώρα;

 Ένας αδελφός, ο Λάινελ, προτού μετακομίσει στη Γουιάνα κήρυττε σε τομέα που καλυπτόταν σπάνια στη χώρα του, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ίδιος λέει: «Είχαμε διοριστεί 20 αδελφοί σε μια αγροτική περιοχή της Δυτικής Βιρτζίνια. Το κήρυγμα και η συναναστροφή που απόλαυσα τις δύο εβδομάδες που ήμουν εκεί άλλαξαν τη ζωή μου! Ένιωσα ακόμα πιο αποφασισμένος να υπηρετώ τον Ιεχωβά όσο πληρέστερα γίνεται».

 Ένα ζευγάρι, ο Γκαρθ και η Έρικα, άρχισαν να σκέφτονται σοβαρά το ενδεχόμενο να υπηρετήσουν σε μια ξένη χώρα, και διάλεξαν τη Γουιάνα. Ο λόγος; «Ο σύζυγός μου και εγώ ξέραμε ένα ζευγάρι που είχε μετακομίσει εκεί», εξηγεί η Έρικα. «Ο ενθουσιασμός και η αγάπη τους για αυτό που έκαναν μας υποκίνησε να μετακομίσουμε και εμείς εκεί». Η Έρικα και ο Γκαρθ πέρασαν τρία ευτυχισμένα χρόνια σε αυτόν τον «αξέχαστο διορισμό», όπως τον περιγράφουν οι ίδιοι. Ο Γκαρθ αναφέρει: «Γευτήκαμε την υπηρεσία στο εξωτερικό και είδαμε ότι ήταν υπέροχη». Αργότερα, εκείνος και η γυναίκα του πήγαν στη Σχολή Γαλαάδ και τώρα υπηρετούν στη Βολιβία.

 Οι Βιβλικές αρχές μάς παροτρύνουν να κρατάμε τη ζωή μας απλή. (Εβραίους 13:5) Επίσης, παροτρυνόμαστε να υπολογίζουμε τη δαπάνη όταν παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις στη ζωή μας. (Λουκάς 14:26-33) Αυτό ασφαλώς ισχύει και όταν αποφασίζουμε αν θα μετακομίσουμε σε ξένη χώρα! Ο Γκαρθ γράφει: «Προτού φύγουμε για τη Γουιάνα, η Έρικα και εγώ έπρεπε να απλοποιήσουμε τη ζωή μας. Αυτό σήμαινε να πουλήσουμε την επιχείρησή μας, το σπίτι μας και όλα τα περιττά πράγματα που είχαμε στο σπίτι μας. Μας πήρε κάποια χρόνια για να τα καταφέρουμε. Στο μεταξύ, κρατούσαμε ζωντανή την επιθυμία μας να υπηρετήσουμε στη Γουιάνα έχοντας στο μυαλό μας τον στόχο μας και πηγαίνοντας μια φορά τον χρόνο σε εκείνη τη χώρα».

 Άλλος ένας παράγοντας είναι το εισόδημα. Η νομοθεσία ορισμένων χωρών επιτρέπει σε αδελφούς που θέλουν να υπηρετήσουν εκεί να εργάζονται. Μερικοί συνεχίζουν την εργασία που έκαναν στη χώρα τους, δουλεύοντας εξ αποστάσεως με τον υπολογιστή τους. Άλλοι επιλέγουν να γυρίζουν για δουλειά στη χώρα τους για σύντομες χρονικές περιόδους. Ένα ζευγάρι, ο Πολ και η Σινέιντ, επέστρεφαν στην Ιρλανδία μια φορά τον χρόνο για να εργαστούν. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να υπηρετήσουν στη Γουιάνα 18 ανταμειφτικά χρόνια, ακόμα και εφτά χρόνια μετά τη γέννηση της κόρης τους.

 Το εδάφιο Ψαλμός 37:5 λέει: «Εμπιστέψου την οδό σου στον Ιεχωβά· βασίσου σε αυτόν, και αυτός θα ενεργήσει για χάρη σου». Ο Κρίστοφερ και η Λορίσα από τις Ηνωμένες Πολιτείες προσεύχονταν τακτικά για τον στόχο τους να υπηρετήσουν σε ξένη χώρα. Επίσης, στην οικογενειακή τους λατρεία εξέταζαν τι έπρεπε να κάνουν για να είναι επιτυχής η μετακόμισή τους, καταγράφοντας και τα θετικά και τα αρνητικά. Επειδή η γλώσσα ήταν καθοριστικός παράγοντας για αυτούς, διάλεξαν τη Γουιάνα, όπου επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική.

 Στη συνέχεια, ενήργησαν σε αρμονία με την αρχή του εδαφίου Παροιμίες 15:22: «Χωρίς ανταλλαγή απόψεων τα σχέδια αποτυγχάνουν, αλλά η επιτυχία έρχεται μέσω πολλών συμβούλων». Έγραψαν στο γραφείο τμήματος που επιβλέπει το έργο στη Γουιάνα, b εξηγώντας τη διαθεσιμότητα και τις περιστάσεις τους. Ταυτόχρονα, ζήτησαν πληροφορίες για τις τοπικές ιατρικές υπηρεσίες, το κλίμα και για διάφορα τοπικά έθιμα. Το γραφείο τμήματος απάντησε στις ερωτήσεις τους και τους έφερε σε επαφή με πρεσβυτέρους της περιοχής όπου θα μετακόμιζαν αργότερα.

 Ο Λάινελ, που αναφέρθηκε νωρίτερα, είναι τώρα περιοδεύων επίσκοπος στη Γουιάνα. Προτού μετακομίσει εκεί, εφάρμοσε και αυτός την αρχή του εδαφίου Παροιμίες 15:22. «Εκτός από το να μαζεύω χρήματα για το ταξίδι», λέει, «μίλησα με άτομα που είχαν υπηρετήσει σε ξένη χώρα. Συζήτησα με την οικογένειά μου, τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας μου και τον επίσκοπο της περιοχής μας. Επίσης διάβαζα ό,τι έβρισκα στα έντυπά μας για την υπηρεσία εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη».

 Πολλά άτομα που θέλουν να υπηρετήσουν σε μια ξένη χώρα παίρνουν τη σοφή απόφαση να την επισκεφτούν πρώτα. Ένα ζευγάρι, ο Τζόζεφ και η Κριστίνα, αναφέρουν: «Την πρώτη φορά που πήγαμε στη Γουιάνα, μείναμε τρεις μήνες. Αυτό ήταν αρκετό διάστημα για να δούμε πώς είναι η ζωή εκεί. Μετά γυρίσαμε πίσω, τακτοποιήσαμε όλες μας τις εκκρεμότητες και μετακομίσαμε».

 Για να έχουν επιτυχία στους διορισμούς τους, οι αδελφοί που υπηρετούν τον Θεό εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη πρέπει να είναι αυτοθυσιαστικοί και πρόθυμοι να προσαρμοστούν στις τοπικές καταστάσεις και στα τοπικά έθιμα. Για παράδειγμα, εκείνοι που μετακομίζουν από περιοχές με πιο ψυχρό κλίμα σε άλλες με τροπικό συνήθως ανακαλύπτουν ότι στο νέο τους σπίτι έχουν και συγκατοίκους—κάθε λογής έντομα. «Δεν ήμουν συνηθισμένος σε τόσα ζωύφια», λέει ο Τζόσουα, που αναφέρθηκε νωρίτερα. «Και όλα φαίνονταν να είναι μεγαλύτερα στη Γουιάνα! Αλλά με τον καιρό τα συνήθισα. Επίσης, κατάλαβα ότι όσο πιο καθαρό είναι το σπίτι σου τόσο λιγότερα ζωύφια θα έχει. Αυτό σημαίνει να μην αφήνεις άπλυτα τα πιάτα, να πετάς τα σκουπίδια και να καθαρίζεις τακτικά το σπίτι».

 Η προσαρμογή σε μια άλλη χώρα μπορεί επίσης να σημαίνει ότι πρέπει να μάθετε να τρώτε αλλά και να φτιάχνετε άγνωστα φαγητά. «Ο συγκάτοικός μου και εγώ ζητήσαμε από τους αδελφούς και τις αδελφές να μας δείξουν πώς να μαγειρεύουμε με τοπικά υλικά», θυμάται ο Τζόσουα. «Μόλις μαθαίναμε να μαγειρεύουμε ένα καινούριο φαγητό, καλούσαμε αδελφούς από την εκκλησία για να φάμε μαζί. Αυτός ήταν ένας πολύ ωραίος τρόπος για να γνωρίσουμε τους αδελφούς και να γίνουμε φίλοι».

 Όσον αφορά τα τοπικά έθιμα, ο Πολ και η Καθλίν θυμούνται: «Χρειάστηκε να μάθουμε τι θεωρείται σωστή συμπεριφορά και αποδεκτό ντύσιμο στις τροπικές περιοχές. Αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς. Έπρεπε λοιπόν να είμαστε ταπεινοί και να κάνουμε αλλαγές, χωρίς παράλληλα να συμβιβάζουμε Βιβλικές αρχές. Η προσαρμογή μας στον τοπικό πολιτισμό μάς έφερε πιο κοντά στην εκκλησία και επηρέασε θετικά τη διακονία μας».

 Πολλοί συμφωνούν με τον Τζόζεφ και την Κριστίνα, οι οποίοι λένε: «Οι ευλογίες ξεπερνούν κατά πολύ τις προκλήσεις και τις δυσκολίες. Αφήνοντας στην άκρη την άνεσή μας μπορέσαμε να προσαρμόσουμε τις προτεραιότητές μας. Τα πράγματα που κάποτε ήταν σημαντικά για εμάς, μας φαίνονταν πλέον ασήμαντα. Όλα όσα ζούσαμε μας υποκινούσαν να συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για τον Ιεχωβά. Νιώθαμε πλήρεις».

 Η Έρικα, που αναφέρθηκε νωρίτερα, λέει: «Η υπηρεσία εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη βοήθησε τον άντρα μου και εμένα να μάθουμε πληρέστερα τι σημαίνει εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά. Έχουμε δει το χέρι του με πρωτόγνωρους τρόπους. Και καθώς ζούσαμε καινούριες εμπειρίες μαζί, ερχόμασταν πιο κοντά ο ένας στο άλλον».