بسیاری از شاخه‌های مسیحیت اعتقاد به خدایی سه‌گانه یعنی تثلیث را ترویج می‌دهند.‏ اما در دایرة‌المعارف بریتانیکا در این مورد آمده است:‏ «در عهد جدید نه واژهٔ تثلیث ذکر شده و نه به این تعلیم اشاره‌ای شده است.‏ .‏.‏.‏ طی قرون متمادی این تعلیم به تدریج با وجود اختلاف نظرهای بسیار ترویج یافت.‏»‏

 در واقع،‏ در کتاب مقدّس نیامده است که خدا بخشی از خدایی سه‌گانه است.‏ به آیات زیر توجه کنید:‏

 ‏«یهوه،‏ خدای ما،‏ خداوندِ یکتاست.‏»—‏تَثنیه ۶:‏۴‏.‏

 ‏«تو تنها،‏ که نامت یهوه است،‏ بر تمامی زمین متعال هستی!‏»—‏مزمور ۸۳:‏۱۸‏.‏

 ‏«راهی که به زندگی جاودان می‌انجامد،‏ این است که تو را تنها خدای حقیقی و عیسی مسیح را که فرستاده‌ای بشناسند.‏»—‏یوحنا ۱۷:‏۳‏.‏

 ‏«خدا یکی است.‏»—‏غَلاطیان ۳:‏۲۰‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

 پس بسیاری از شاخه‌های مسیحیت بر چه مبنایی به تثلیث اعتقاد دارند؟‏