چه خطری کتاب مقدّس را تهدید می‌کرد:‏ نگارندگان و نسخه‌برداران کتاب مقدّس معمولاً نوشته‌های خود را بر روی کاغذهای پاپیروس و طومارهای پوستین می‌نوشتند.‏ * (‏۲تیموتائوس ۴:‏۱۳‏)‏ چرا استفاده از این مواد،‏ تهدیدی برای کتاب مقدّس بود؟‏

کاغذهای پاپیروس دوام چندانی ندارند و به راحتی تغییر رنگ داده یا پاره می‌شوند.‏ باستان‌شناسانی به نام‌های ریچارد پارکِنسِن و استیفان کورکه می‌گویند:‏ «یک صفحهٔ پاپیروس به تدریج پوسیده شده و پودر می‌گردد؛‏ یا شاید در اثر رطوبت از بین برود یا توسط جوندگان و حشرات خورده شود؛‏ یا اگر در زیر خاک باشد مورد حملهٔ موریانه‌ها قرار گیرد.‏» بعضی از کاغذهای پاپیروس پس از اکتشاف در معرض نور شدید یا رطوبت قرار گرفته و سریع‌تر از بین رفته‌اند.‏

طومارهای پوستین نسبت به کاغذهای پاپیروس از دوام بیشتری برخوردارند.‏ با این حال آن‌ها نیز در اثر نگهداری نامناسب،‏ گرمای زیاد،‏ رطوبت یا نور شدید از بین می‌روند.‏ * همچنین حشرات می‌توانند باعث نابودی آن‌ها شوند.‏ بسیاری از دست‌نوشته‌های باستانی در اثر چنین عواملی پوسیده‌اند.‏ اگر دست‌نوشته‌های کتاب مقدّس نیز به این شکل از بین رفته بود،‏ ما امروزه کلام خدا را در اختیار نداشتیم.‏

کتاب مقدّس چگونه محفوظ ماند:‏ مطابق با شریعت یهودیان،‏ هر پادشاه موظف بود «رونوشتی از .‏ .‏ .‏ شریعت را .‏ .‏ .‏ بر طوماری برای خود بنویسد.‏» (‏تَثنیه ۱۷:‏۱۸‏)‏ این رونوشت پنج کتاب اول کتاب مقدّس را در بر می‌گرفت.‏ علاوه بر این،‏ نسخه‌برداران ماهر دست‌نوشته‌های زیادی را به قلم آوردند که تا قرن اول در کنیسه‌های اسرائیل و حتی سرزمین دوردست مقدونیه یافت می‌شد.‏ (‏لوقا ۴:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ اعمال ۱۷:‏۱۱‏)‏ چگونه بعضی از این دست‌نوشته‌ها تا به امروز باقی مانده است؟‏

فیلیپ وِسلی کامفورت،‏ محقق بخش یونانی کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «یهودیان به منظور محفوظ نگاه داشتن طومارهای کتاب مقدّس،‏ معمولاً آن‌ها را در تُنگ یا کوزه‌ای نگهداری می‌کردند.‏» مسیحیان نیز بعدها از همین روش استفاده کردند.‏ از این رو،‏ بعضی از دست‌نوشته‌های کتاب مقدّس در کوزه‌های سفالین،‏ پستوهای تاریک،‏ غارها و بیابان‌ها کشف شده است.‏

نتیجه:‏ امروزه دست‌نوشته‌های بسیاری از کتاب مقدّس موجود است که بعضی از آن‌ها بیش از ۲۰۰۰ سال قدمت دارند.‏ از هیچ کتاب باستانی دیگری،‏ به این اندازه دست‌نوشته باقی نمانده است.‏