خدای قادر مطلق،‏ آفریدگار عالَم است.‏ او آغازی نداشته و هرگز پایانی ندارد.‏ (‏مزمور ۹۰:‏۲‏)‏ پروردگارمان سرچشمهٔ خبر خوشی است که در کتاب مقدّس آمده است.‏ (‏۱تیموتائوس ۱:‏۱۱‏)‏ ما باید فقط خدای یکتا را پرستش کنیم،‏ زیرا به ما هستی بخشیده است.‏—‏مکاشفه ۴:‏۱۱ خوانده شود.‏

هیچ انسانی هرگز خدا را ندیده،‏ چون او روح است یعنی از زندگی مافوق انسانی برخوردار است.‏ (‏یوحنا ۱:‏۱۸؛‏ ۴:‏۲۴‏)‏ با این حال می‌توانیم از روی آفریده‌های او خصوصیاتش را بشناسیم.‏ برای نمونه،‏ انواع و اقسام میوه‌ها و گل‌ها خبر از محبت و حکمت او می‌دهد.‏ همچنین عالم بی‌کران،‏ قدرت او را نمایان می‌سازد.‏—‏رومیان ۱:‏۲۰ خوانده شود.‏

با مطالعه و بررسی کتاب مقدّس می‌توانیم شخصیت خدا را بهتر بشناسیم.‏ برای نمونه،‏ در کلام خدا می‌خوانیم که چه چیز مورد پسند اوست و چه چیز او را می‌رنجاند.‏ این کتاب همچنین به ما نشان می‌دهد که خدا چه رفتاری با مردم دارد و در شرایط گوناگون چگونه عمل می‌کند.‏—‏مزمور ۱۰۳:‏۷-‏۱۰ خوانده شود.‏

خدا دارای لقب‌های بسیاری است،‏ اما تنها یک نام دارد.‏ آفریدگارمان در کتاب مقدّس،‏ خود را به ما معرفی کرده است.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «من یَهُوَه هستم و اسم من همین است.‏» (‏اِشَعْیا ۴۲:‏۸‏)‏ در هر زبانی نام خدا به شکلی متفاوت تلفظ می‌شود.‏ در فارسی این نام معمولاً به صورت «یَهُوَه» آمده است.‏—‏مزمور ۸۳:‏۱۸ خوانده شود.‏

نام خدا از بسیاری از ترجمه‌های کتاب مقدّس حذف شده و لقب‌هایی مانند خدا یا خداوند جایگزین آن شده است.‏ اما هنگامی که کتاب مقدّس نوشته می‌شد،‏ نام خدا «یَهُوَه» حدود ۷۰۰۰ مرتبه در این کتاب بکار برده شد.‏  عیسی مردم را با نام خدا آشنا کرد و در مورد او به آنان آموزش داد.‏—‏یوحنا ۱۷:‏۲۶ خوانده شود.‏

این کلیپ را تماشا کنید:‏ آیا خدا نامی دارد؟‏

درد و رنج در همه جا به چشم می‌خورد.‏ آیا این امر بدین معنی است که یَهُوَه خدا نسبت به ما بی‌اعتناست؟‏ برخی معتقدند که خدا ما را در معرض درد و رنج قرار می‌دهد تا آزمایشمان کند،‏ اما چنین نظری درست نیست.‏—‏ایّوب ۳۴:‏۱۰ خوانده شود.‏

خدا افتخاری بزرگ نصیب انسان ساخت.‏ او ما را آزاد آفرید و به ما حق انتخاب داد.‏ یقیناً بسیار سپاسگزاریم که می‌توانیم آزادانه در مورد پرستش خدا تصمیم گیریم.‏ (‏یوشَع ۲۴:‏۱۵‏)‏ اما بسیاری از آزادی خود سوءاستفاده کرده،‏ در حق دیگران بدی می‌کنند که نتیجهٔ آن رنج و مصیبت است.‏ یَهُوَه از دیدن چنین بی‌عدالتی‌هایی غمگین می‌شود.‏—‏پیدایش ۶:‏۵،‏ ۶ خوانده شود.‏

یَهُوَه خدایی است که به فکر ماست.‏ او می‌خواهد که از زندگی لذّت بریم.‏ در آیندهٔ نزدیک،‏ او درد و رنج و عوامل آن را از صفحهٔ روزگار پاک خواهد کرد.‏ اما در حال حاضر اجازه داده است که برای مدتی محدود رنج و مصیبت وجود داشته باشد.‏ او برای این امر دلیلی موجه دارد.‏ در درس هشتم به این موضوع خواهیم پرداخت.‏—‏۲پِطرُس ۲:‏۹؛‏ ۳:‏۷،‏ ۱۳ خوانده شود.‏

یَهُوَه از ما می‌خواهد که با دعا کردن،‏ به او نزدیک شویم.‏ او به تک‌تک ما علاقه و توجه دارد.‏ (‏مزمور ۶۵:‏۲؛‏ ۱۴۵:‏۱۸‏)‏ خدا آمادهٔ بخشش خطاهای ماست.‏ او می‌داند که ما با سعی و تلاش در پی رضایت و خشنودی او هستیم.‏ حتی اگر برخی اوقات اشتباهی از ما سر زند،‏ او تلاش‌های ما را نادیده نمی‌گیرد.‏ پس با وجود ضعف‌هایمان،‏ می‌توانیم رابطه‌ای نزدیک با خدا داشته باشیم.‏—‏مزمور ۱۰۳:‏۱۲-‏۱۴؛‏ یعقوب ۴:‏۸ خوانده شود.‏

خدای مهربانمان به ما هستی بخشیده است.‏ از این رو،‏ بیش از هر کس دیگری باید به او عشق ورزیم.‏ (‏مَرقُس ۱۲:‏۳۰‏)‏ همچنان که با فراگیری کلام خدا و انجام دادن خواست او،‏ عشقتان را به خدا نشان می‌دهید،‏ به او نزدیک‌تر می‌شوید.‏—‏۱تیموتائوس ۲:‏۴؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۳ خوانده شود.‏