As boas noticias segundo Mateo 26:1-75
-
Os sacerdotes planean matar a Xesús (1-5)
-
Unha muller bótalle aceite perfumado pola cabeza (6-13)
-
A última Pascua e a traizón de Xudas (14-25)
-
Establécese a Cea do Señor (26-30)
-
Xesús predí que Pedro negará coñecelo (31-35)
-
Xesús ora en Xetsemaní (36-46)
-
Arrestan a Xesús (47-56)
-
O Sanedrín xulga a Xesús (57-68)
-
Pedro nega coñecer a Xesús (69-75)
26 Cando Xesús acabou de explicar todas estas cousas, díxolles ós seus discípulos:
2 “Como sabedes, faltan dous días para a Pascua, e o Fillo do Home vai ser entregado para que o executen no madeiro”.
3 Entón, os sacerdotes principais e os anciáns do pobo xuntáronse no patio da casa do sumo sacerdote, que se chamaba Caifás.
4 Puxéronse a conspirar para tenderlle unha trampa a Xesús, e así poder arrestalo e matalo.
5 Pero dicíanse uns ós outros: “Durante a festa non, non vaia ser que a xente arme un escándalo”.
6 Mentres Xesús estaba en Betania, na casa de Simón o leproso,
7 acercóuselle unha muller cun frasquiño feito de alabastro* cheo dun aceite perfumado moi caro. Entón, empezou a botarllo pola cabeza mentres el estaba ceando.
8 Cando os discípulos viron isto, indignáronse e dixeron: “Por que o está malgastando desta maneira?
9 Podíase vender por moitos cartos e repartilos entre os pobres”.
10 Xesús deuse conta do que estaban falando e díxolles: “Por que queredes causarlle problemas a esta muller? Ela fixo algo moi bo por min.
11 Porque os pobres ídelos ter sempre con vós, pero a min non me ides ter sempre.
12 Ela botoume este aceite perfumado polo corpo para prepararme para o meu enterro.
13 Asegúrovos que en calquera lugar do mundo onde se prediquen estas boas noticias, recordarase a esta muller e contarase o que fixo”.
14 Entón Xudas Iscariote, un dos Doce, foi onda os sacerdotes principais
15 e preguntoulles: “Canto me dades se vos entrego* a Xesús?”. Eles quedaron en darlle 30 moedas de prata.
16 A partir dese momento, Xudas estivo buscando unha boa oportunidade para traizoalo.
17 O primeiro día da Festa dos Pans Sen Fermento*, os discípulos de Xesús foron onda el e preguntáronlle: “Onde queres que preparemos todo para a Pascua?”.
18 El contestoulles: “Ide á cidade, buscade un home que coñezo* e dicídelle: ‘O Mestre di: “Está chegando a miña hora*. Vou celebrar a Pascua cos meus discípulos na túa casa”’”.
19 Así que os discípulos fixeron o que Xesús lles mandou e prepararon todo para a Pascua.
20 Cando se puxo o sol, Xesús sentouse* á mesa cos 12 discípulos.
21 Mentres estaban comendo, dixo: “Asegúrovos que un de vós me vai traizoar”.
22 Ó oír isto, os discípulos puxéronse moi tristes e cada un deles díxolle: “Señor, non serei eu, verdade?”.
23 El respondeulles: “O que mete a man comigo no prato é o que me vai traizoar.
24 É certo que o Fillo do Home vai morrer, tal como se escribiu sobre el. Pero pobre do que vai traizoar o Fillo do Home! Éralle mellor non nacer”.
25 Xudas, que estaba a punto de traizoalo, preguntoulle: “Rabí, non serei eu, verdade?”. E Xesús contestoulle: “Ti xa sabes a resposta”.
26 Mentres aínda estaban comendo, Xesús colleu un pan e fixo unha oración. Despois partiuno, déullelo ós seus discípulos e díxolles: “Tomade e comede. Isto representa o meu corpo”.
27 Tamén colleu unha copa e deulle grazas a Deus. Despois déullela ós seus discípulos e díxolles: “Bebede todos dela.
28 Porque isto representa o meu sangue, ‘o sangue do pacto’, que se vai derramar para que moitas persoas poidan beneficiarse, para que os seus pecados sexan perdoados.
29 Dígovos que non volverei a beber este produto da vide* ata o día no que beba viño novo con vós no Reino do meu Pai”.
30 Finalmente, despois de cantar para darlle gloria a Deus*, marcharon para o Monte das Oliveiras.
31 Entón Xesús díxolles: “Esta noite todos fallaredes* por culpa do que me vai pasar, porque está escrito: ‘Ferirei o pastor e as ovellas do rabaño serán espalladas’.
32 Pero eu, despois de resucitar*, irei a Galilea antes ca vós e esperareivos alí”.
33 Pedro respondeulle: “Aínda que tódolos demais fallen* por culpa do que che vai pasar, eu non fallarei nunca”.
34 Xesús contestoulle: “Asegúroche que esta noite, antes de que cante un galo, negarás tres veces que me coñeces”.
35 Pero Pedro díxolle: “Aínda que teña que morrer contigo, eu nunca negarei que te coñezo”. E tódolos demais discípulos dixeron o mesmo.
36 Despois, Xesús foi con eles a un sitio chamado Xetsemaní e díxolles: “Quedade aquí sentados mentres eu vou alí a orar”.
37 Entón levou con el a Pedro e os dous fillos de Zebedeo, e empezou a sentirse triste e moi angustiado.
38 De feito, díxolles: “Estou tan angustiado que sinto que morro. Quedade aquí e mantédevos despertos comigo”.
39 Despois separouse un pouco deles, botouse ó chan, baixou a cabeza e orou: “Meu Pai, se é posible, aparta de min esta copa. Pero que non se faga o que eu quero, senón o que ti queres”.
40 Cando volveu onde estaban os discípulos, encontrounos durmidos e preguntoulle a Pedro: “E logo, non puidestes mantervos despertos comigo nin sequera unha hora?
41 Mantédevos despertos e orade constantemente para que non caiades na tentación. Claro, a intención é boa*, pero o corpo* é débil”.
42 Marchou por segunda vez e orou: “Meu Pai, se non é posible apartar de min esta copa sen que eu a beba, entón que se faga a túa vontade”.
43 Cando volveu onda eles, encontrounos durmindo outra vez, porque caían co sono*.
44 Así que se apartou de novo e orou por terceira vez repetindo o mesmo que antes.
45 Despois volveu onda os seus discípulos e díxolles: “Como é que estades durmindo e descansando nun momento coma este? Mirade, chegou a hora na que o Fillo do Home vai ser traizoado e entregado en mans de pecadores.
46 Levantádevos, que imos marchar. Xa está aquí o que me vai traizoar”.
47 Entón, mentres el aínda estaba falando, apareceu Xudas, un dos Doce. Con el viña unha gran multitude con espadas e paus, enviada polos sacerdotes principais e os anciáns do pobo.
48 O traidor déralles este sinal: “A quen eu lle dea un bico, ese é. Arrestádeo”.
49 Así que foi directamente cara a Xesús e díxolle “Moi boas, Rabí”, e deulle un bico cariñoso.
50 Xesús preguntoulle: “A que viñeches?”. Entón, os que estaban con Xudas acercáronse a Xesús, agarrárono e arrestárono.
51 Pero, de repente, un dos que estaba con Xesús sacou a súa espada e cortoulle a orella ó escravo do sumo sacerdote.
52 Entón Xesús díxolle: “Garda a túa espada, porque tódolos que usan a espada morrerán pola espada.
53 Ou pensas que non podo pedirlle a meu Pai que mande agora mesmo máis de 12 lexións* de anxos?
54 Pero se o fixese, como se cumprirían as Escrituras que din que isto é o que ten que pasar?”.
55 Despois díxolle á multitude: “Seica son un ladrón para que veñades a arrestarme con espadas e paus? Estiven ensinando no templo a diario e non me arrestastes.
56 Pero todo isto pasou para que se cumpra o que escribiron os profetas”. Entón tódolos discípulos abandonárono e escaparon.
57 Os que arrestaron a Xesús levárono á casa de Caifás, o sumo sacerdote, que estaba alí reunido cos escribas e cos anciáns.
58 Pedro seguiuno de lonxe, entrou no patio da casa do sumo sacerdote e sentouse alí cos criados para ver como acababa todo.
59 Os sacerdotes principais e todo o Sanedrín buscaban persoas que acusasen falsamente a Xesús para poder matalo.
60 Pero aínda que se presentaron moitas falsas testemuñas, non encontraron nada que fose suficiente para condenalo. Ó final, apareceron dous homes
61 e declararon: “Este home dixo: ‘Eu son capaz de botar abaixo o templo de Deus e reconstruílo en tres días’”.
62 Entón, o sumo sacerdote púxose de pé e preguntoulle a Xesús: “Non vas dicir nada? Non escoitas o que están declarando contra ti?”.
63 Pero el quedou calado. Así que o sumo sacerdote díxolle: “Ordénoche que nos digas baixo xuramento diante do Deus vivo se ti es o Cristo, o Fillo de Deus”.
64 Xesús respondeulle: “Ti mesmo o dixeches. Pero eu dígovos: De aquí en diante veredes o Fillo do Home sentado á dereita do Todopoderoso* e vindo nas nubes do ceo”.
65 Ó escoitar iso, o sumo sacerdote rachou a roupa e berrou: “Blasfemou! Para que necesitamos máis testemuñas? Todos acabades de oír a blasfemia!
66 Vós que pensades?”. Eles responderon: “Merece morrer!”.
67 Entón, algúns puxéronse a cuspirlle na cara e a darlle golpes cos puños. Outros pegábanlle na cara*
68 e dicíanlle: “Cristo, profetiza para nós. Quen che pegou?”.
69 Pedro estaba sentado fóra, no patio, e unha criada acercóuselle e díxolle: “Ti tamén andabas con Xesús o galileo!”.
70 Pero el negouno diante de todos e contestoulle: “Non sei de que me falas”.
71 Cando saíu cara á entrada do patio, viuno outra rapaza e díxolles ós que estaban alí: “Este andaba con Xesús o Nazareno”.
72 El negouno outra vez e xurou: “Non coñezo ese home!”.
73 Pouco despois, os que andaban por alí acercáronse a Pedro e dixéronlle: “Está claro que ti tamén es un deles. Se incluso se che nota no acento!*”.
74 Pero el púxose a negalo* e xurou: “Que non coñezo ese home!”. E nese momento cantou un galo.
75 Entón Pedro acordouse do que Xesús lle dixera: “Antes de que cante un galo, negarás tres veces que me coñeces”. E saíu para fóra e botouse a chorar desconsoladamente.
Notas ó pé
^ Ou “por traizoar”.
^ Ou “a fulano”.
^ Ou “o meu tempo fixado”.
^ Ou “reclinouse”.
^ Planta que ten como froito a uva.
^ Ou “cantar salmos”.
^ Ou “tropezaredes”.
^ Lit. “ser levantado”.
^ Ou “tropecen”.
^ Lit. “o espírito está disposto”.
^ Lit. “a carne”.
^ É dicir, tiñan tanto sono que non eran capaces de manter os ollos abertos.
^ Lit. “á dereita do poder”.
^ Ou “dábanlle labazadas”.
^ Ou “no teu dialecto!”.
^ Lit. “maldicir”, é dicir, pedir que lle pasase algo malo se non estaba dicindo a verdade.
