MAY mga nagapati nga ginagamit sang Dios ang natural nga mga kalamidad para disiplinahon ang mga tawo. Ang iban wala nagapati sini. Samtang ang iban naman nagapangduhaduha. Ang isa ka propesor parte sa relihion nagsiling: “Ginatudlo sang kalabanan nga relihion nga wala sing makasigurado kon bala pagbuot sang Dios ang natural nga mga kalamidad.”

Pero, ang Biblia may masaligan nga sabat. Ginapaathag sini kon bala ang Dios ang nagapadala sang mga kalamidad agod silutan ang mga tawo subong. Ginapaathag man sini kon ngaa madamo ang nagaantos.

Ginapakita sang Biblia ang duha ka kamatuoran parte sa Dios, nga amo si Jehova. Una, sia ang Manunuga kag may gahom sia kag awtoridad nga magkontrol sang natural nga mga puersa. (Bugna 4:11) Ikaduha, ang iya mga ginahimo pirme gid nabase sa iya personalidad, kinaiya, kag mga prinsipio. Nagsiling sia sa Malaquias 3:6: “Kay ako nga GINOO wala nagabaylo.” Base sa sini, binagbinagon naton ang duha ka hitabo sang una, sang natabo ang anaw kag ang sobra nga tig-ilinit. Makita naton sa kasaysayan sang Biblia nga kon gamiton sang Dios ang kalamidad para ipatuman ang iya paghukom, pirme sia may (1) paandam, (2) rason, kag (3) ginaluwas nga mga matinumanon.

Paandam.

Mga tinuig antes sang Anaw, ginsilingan ni Jehova si Noe: “Kay yari karon, nagapadala ako sang anaw sang mga tubig sa ibabaw sang duta, sa paglaglag sang tanan.” (Genesis 6:17) Si Noe nga “manugbantala sang pagkamatarong,” nagpaandam sa mga tawo pero “wala sila magsapak.”—2 Pedro 2:5; Mateo 24:39.

Rason.

Ginpahibalo ni Jehova: “Laglagon ko ang tanan nga tawo. Kay tungod sa ila, naglapta ang kalautan sa kalibutan.”—Genesis 6:13, APD.

Ginluwas ang mga matinumanon.

Ginhatagan ni Jehova si Noe sing espesipiko nga mga instruksion sa paghimo sang arka para maluwas sila sa Anaw. “Si Noe lamang ang nabilin, kag sila nga kaupud niya sa arca.”—Genesis 7:23.

Paandam.

Antes ginpahanabo ni Jehova nga Dios ang sobra nga tig-ilinit sa Israel, ang iya propeta nga si Elias nagpaandam: “Wala sing tun-og ukon ulan nga magaabot sa sulod sang pila ka tuig kon indi [ang Dios] magsiling nga magaabot ini.”—1 Hari 17:1, APD.

Rason.

Ginhimo ini ni Jehova bangod nagsimba ang mga Israelinhon sa butig nga dios nga si Baal. Si Elias nagpaathag: “Nagbiya kamo sang mga sogo sang GINOO kag nagsonod sa mga Baal.”—1 Hari 18:18.

Ginluwas ang mga matinumanon.

Gin-amanan ni Jehova sing pagkaon ang mga matinumanon sa tion sang sobra nga tig-ilinit.—1 Hari 17:6, 14; 18:4; 19:18.

Wala sing ebidensia nga ginagamit sang Dios ang natural nga mga kalamidad para silutan ang mga tawo subong. Bilang Dios sang hustisya, wala gid ni Jehova ‘ginapapas ang matarung upud sa malauton.’ (Genesis 18:23, 25) Ginluwas niya ang mga matinumanon. Subong,  ang natural nga mga kalamidad wala sing ginapili—lalaki, babayi, kag bisan ang mga bata.

Maathag nga ang mga kalamidad subong indi pareho sa mga kalamidad nga gingamit sang Dios nga mabasa naton sa Biblia. Dugang pa, ini nga mga hitabo wala nahisanto sa mga kinaiya sang Dios. Suno sa Santiago 1:13, wala ginatilawan sang Dios ang mga tawo paagi sa malaut nga mga butang, kag ang 1 Juan 4:8 nagsiling nga “ang Dios gugma.” Indi sia ang kabangdanan sang pag-antos sang inosente nga mga tawo bangod sa mga bagyo, linog, kag iban pa nga kalamidad. Madula pa ayhan ini nga mga kalamidad?

Wala gintuyo ni Jehova nga Dios nga mag-antos ang mga tawo bangod sa mga kalamidad. Ang iya katuyuan amo nga mabuhi sing mahidaiton ang mga tawo sa duta asta san-o. Pareho sang iya ginhimo sang panahon ni Noe, kuhaon niya ang kalautan nga nagakatabo sa kalibutan. Subong sang ginahimo ni Jehova nga Dios halin sang una, ginapahibalo niya ini paagi sa nagapaandam nga mensahe nga ginawali sa bilog nga kalibutan. Sa sini nga paagi, ginahatagan niya ang mga tawo sing kahigayunan nga maluwas.—Salmo 37:9, 11, 29; Mateo 24:14.