Հռոմեացիներ 9։1-33
9 Ես ճշմարտությունն+ եմ ասում Քրիստոսում, չեմ ստում+, քանի որ իմ խիղճը վկայություն է տալիս ինձ հետ սուրբ ոգով,
2 որ ես մեծ տրտմություն և անվերջանալի ցավ ունեմ իմ սրտում+։
3 Ես կուզեի, որ ինքս Քրիստոսից առանձնացված լինեի ինչպես անիծված, որպեսզի օգնեմ իմ եղբայրներին+՝ իմ ազգակիցներին+,
4 այսինքն՝ իսրայելացիներին+, որոնց Աստված որդեգրեց+ ու տվեց փառքը+, ուխտերը+, Օրենքը+, խոստումները+ և սուրբ ծառայություն+ անելու պատիվը։
5 Նրանք առաջ եկան նահապետներից+, և նրանցից էլ մարմնապես սերվեց Քրիստոսը+։ Աստված+, որ ամենի վրա է, օրհնյալ լինի հավիտյան։ Ամեն։
6 Սակայն սա չի նշանակում, թե Աստծու խոսքը չի կատարվել+, որովհետև ոչ բոլորը, որ Իսրայելից են սերվում, իսկապես «Իսրայել» են+։
7 Եվ ոչ էլ Աբրահամի սերունդը լինելու պատճառով է, որ նրանք բոլորը զավակներ են+, այլ ինչպես գրված է. «Քեզ խոստացված «սերունդը» Իսահակի միջոցով առաջ կգա»+։
8 Այսինքն՝ մարմնավոր զավակները+ իրականում Աստծու զավակները չեն+, այլ խոստումով առաջ եկած զավակներն են+ սերունդ համարվում,
9 իսկ խոստումը հետևյալն էր. «Այս ժամանակ կգամ, և Սառան որդի կունենա»+։
10 Սակայն միայն այդ դեպքը չէր, այլ նաև այն, երբ Ռեբեկան երկվորյակներով+ հղիացավ մեր նախահայր Իսահակից։
11 Երբ նրանք դեռ չէին ծնվել և ոչ էլ մի բարի կամ չար բան էին գործել+ (որպեսզի ընտրելու վերաբերյալ Աստծու նպատակը շարունակի կախված լինել ոչ թե գործերից, այլ Կանչողից)+,
12 նրան ասվեց. «Մեծը փոքրի ծառան կլինի»+։
13 Ինչպես և գրված է. «Ես Հակոբին սիրեցի, բայց Եսավին ատեցի»+։
14 Հիմա ի՞նչ ասենք։ Մի՞թե անարդարություն կա Աստծու մոտ+։ Անհնարի՛ն է։
15 Ահա թե նա ինչ է ասում Մովսեսին. «Կողորմեմ նրան, ում կուզենամ ողորմել, և կկարեկցեմ նրան, ում կուզենամ կարեկցել»+։
16 Ուրեմն ո՛չ ցանկացողից է կախված և ո՛չ էլ վազողից, այլ Աստծուց+, որը ողորմած է+։
17 Փարավոնի մասին Գիրքն ասում է. «Քեզ թույլ տվեցի մնալ այն պատճառով, որ քեզնով ցույց տամ իմ զորությունը և որ իմ անունը հռչակվի ամբողջ երկրով մեկ»+։
18 Ուստի ում որ նա կամենում է, ողորմում է+, և ում որ կամենում է, թույլ է տալիս համառ դառնալ+։
19 Սակայն դու ինձ կասես. «Էլ ինչո՞ւ է մեղադրում։ Ո՞վ է հակառակվել նրա հստակ արտահայտված կամքին»+։
20 Ո՛վ մարդ+, ո՞վ ես դու, որ հակաճառես Աստծուն+։ Մի՞թե պատրաստված իրը կասի իրեն պատրաստողին. «Ինչո՞ւ ինձ այսպիսին պատրաստեցիր»+։
21 Մի՞թե բրուտը+ իշխանություն չունի կավի վրա, որ միևնույն զանգվածից մի անոթ պատրաստի պատվավոր գործածության համար և մեկ ուրիշն էլ պատրաստի ոչ պատվավոր գործածության համար+։
22 Եվ ի՞նչ, եթե Աստված, որ թեև կամենում էր ցույց տալ իր զայրույթը և հայտնի դարձնել իր զորությունը, մեծ համբերատարությամբ հանդուրժեց բարկության անոթներին, որոնք կործանման համար էին պատրաստված+,
23 որպեսզի իր փառքի հարստությունը հայտնի դարձնի+ ողորմության անոթների+ վրա, որոնց նա նախապես պատրաստել էր փառքի համար+,
24 այսինքն՝ մեզ, ում նա կանչեց ոչ միայն հրեաների միջից, այլև մյուս ազգերի+։
25 Ինչպես որ Օսեեի գրքում է նա ասում. «Ով իմ ժողովուրդը+ չէ, «իմ ժողովուրդ» պիտի կոչեմ, և ով սիրելի չէ, «սիրելի» պիտի կոչեմ+,
26 և այն վայրում, որտեղ նրանց ասվեց՝ «դուք իմ ժողովուրդը չեք», այնտեղ նրանք «կենդանի Աստծու որդիներ»+ կկոչվեն»։
27 Բացի դրանից, Եսայիան Իսրայելի մասին բացականչում է. «Թեև Իսրայելի որդիների թիվը ծովի ավազի չափ էլ լինի+, մնացորդը պիտի փրկվի+։
28 Եհովան հաշվեհարդար կտեսնի երկրի վրա բնակվողների հետ վերջնականապես և անհապաղ»+։
29 Եսայիան նաև կանխավ ասել էր. «Եթե Զորքերի Տեր Եհովան+ մեզ համար սերունդ չթողներ, մենք Սոդոմի պես կդառնայինք և Գոմորին կնմանվեինք»+։
30 Հիմա ի՞նչ ասենք։ Այն, որ այլազգի մարդիկ, թեև հետամուտ չէին լինում արդարությանը, արդարության հասան+. արդարություն, որը հավատից է գալիս+։
31 Մինչդեռ Իսրայելը, որը թեև հետամուտ էր լինում արդարության օրենքին, չհասավ այդ օրենքին+։
32 Ինչո՞ւ։ Քանի որ նա հետամուտ եղավ դրան ոչ թե հավատով, այլ իբրև թե գործերով+։ Նրանք սայթաքեցին՝ բախվելով «գայթակղության քարին»+,
33 ինչպես որ գրված է. «Ահա ես Սիոնում գայթակղության քար+ և սայթաքելու վեմ+ եմ դնում, բայց դրան հավատ ընծայողը չի հիասթափվի»+։
