Նազարէթի մէջ ապրող ատաղձագործ՝ Յովսէփ, Յիսուսի հայրագիրն էր։ Բայց անոր հայրը ո՞վ էր։ Մատթէոսի Աւետարանին մէջ գտնուող Յիսուսի ազգաբանութիւնը կ’ըսէ Յակոբ, իսկ Ղուկասի արձանագրութիւնը կ’ըսէ որ Յովսէփ ‘Հեղիի որդին’ էր։ Ինչո՞ւ այս կարծեցեալ հակասութիւնը (Ղուկաս 3։23. Մատթէոս 1։16)։

Մատթէոսի Աւետարանին մէջ կը կարդանք. «Յակոբ ծնաւ Յովսէփը»։ «Ծնաւ» թարգմանուած յունարէն բառը յստակօրէն ցոյց կու տայ, թէ Յակոբ Յովսէփին հարազատ հայրն էր։ Ուստի Մատթէոսի գրածը Դաւիթի թագաւորական շառաւիղն էր,– Յովսէփի բնական ազգաբանութիւնը, ուրկէ իր որդեգրած որդին՝ Յիսուս, պիտի ստանար թագաւորելու օրինական իրաւունքը։

Միւս կողմէ, Ղուկաս գրեց որ Յովսէփ ‘Հեղիի որդին էր’։ «Որդին» բառը կրնայ «փեսան» հասկցուիլ։ Նոյնանման պարագայ մը կայ Ղուկաս 3։27–ի մէջ, ուր Սաղաթիէլ, որուն իսկական հայրը Յեքոնիան էր, ‘Ներիի որդի’ կոչուած է (Ա. Մնացորդաց 3։17, ՆԱ. Մատթէոս 1։12)։ Սաղաթիէլ շատ հաւանաբար ամուսնացած էր Ներիի մէկ աղջկան հետ, եւ այսպիսով՝ Ներիին փեսան եղած էր։ Յովսէփ նոյն առումով Հեղիի «որդի» կոչուած էր, քանի որ ամուսնացած էր Հեղիի աղջկան՝ Մարիամին հետ։ Ուստի Ղուկաս «մարմնի կողմանէ» գրեց Յիսուսի բնական ազգաբանութիւնը, Յիսուսի հարազատ մօր՝ Մարիամին կողմէն (Հռովմայեցիս 1։3)։ Արդ, Աստուածաշունչը Յիսուսի նկատմամբ երկու տարբեր եւ օգտակար ազգաբանութիւններ կը նշէ։

Վաղեմի Միջին Արեւելքին մէջ շատ կը գործածուէր ոչխարի բուրդը կերպաս պատրաստելու համար. նմանապէս՝ այծի մազը եւ ուղտի մազը։ Ամէնէն շատ գործածուած կերպասները բուրդէ կ’ըլլային, եւ Աստուածաշունչը յաճախ կ’ակնարկէ ոչխարներու, ոչխարներ խուզելու եւ բրդեայ հագուստներու (Ա. Թագաւորաց 25։2. Դ. Թագաւորաց 3։4. Յոբ 31։20)։ Եգիպտոսի եւ Իսրայէլի մէջ վուշ կ’աճեցնէին՝ բեհեզ կամ կտաւ արտադրելու համար (Ծննդոց 41։42. Յեսու 2։6)։ Աստուածաշունչի օրերուն, իսրայէլացիները թերեւս բամպակ չէին աճեցներ, եւ Սուրբ Գրութիւնները կ’ըսեն որ Պարսկաստանի մէջ կը պատրաստուէին կերպասներ, թերեւս՝ բամպակէ (Եսթեր 1։6)։ Մետաքսը շատ սուղ եւ շքեղ նիւթ մըն էր, որ հաւանաբար Ծայրագոյն Արեւելքէն կը ներածուէր ճամբորդող վաճառականներու կողմէ (Յայտնութիւն 18։11, 12)։

«Բուրդը զանազան գոյներով կ’ըլլար, ճեփ–ճերմակէն մինչեւ մութ սրճագոյն՝ տարբեր երանգներով», կ’ըսէ գիրք մը (Jesus and His World)։ Ասկէ զատ, բուրդը ընդհանրապէս կը ներկէին։ Որոշ խխունջներէ ծիրանի ներկ կը ստանային, որ սուղ էր։ Իսկ զանազան բոյսեր, արմատներ, տերեւներ եւ միջատներ կը գործածուէին ստանալու համար որոշ գոյներ, ինչպէս՝ կարմիր, դեղին, կապոյտ եւ սեւ։