अहँ, पर्दैन। हामीले येसुको नाममा परमेश्‍वरलाई मात्रै प्रार्थना गर्नुपर्छ भनेर बाइबलमा बताइएको छ। येसुले आफ्ना चेलाहरूलाई यसो भन्‍नुभयो: “तिमीहरूचाहिँ यस किसिमले प्रार्थना गर: ‘हे हाम्रा पिता, जो स्वर्गमा हुनुहुन्छ, तपाईंको नाउँ पवित्र होस्‌।’” (मत्ति ६:९, नयाँ संशोधित संस्करण, NRV) उहाँले आफ्ना चेलाहरूलाई परमेश्‍वरलाई बाहेक अरू कसैलाई प्रार्थना गर्न कहिल्यै आज्ञा दिनुभएन, चाहे तिनीहरू सन्त वा स्वर्गदूत नै किन नहोऊन्‌।

 येसुले आफ्ना अनुयायीहरूलाई यसो पनि भन्‍नुभयो: “बाटो, सत्य र जीवन म नै हुँ। मद्वारा बाहेक कोही पनि पिताकहाँ आउन सक्दैन।” (युहन्‍ना १४:६, NRV) परमेश्‍वरले येसुलाई मात्र हाम्रो निम्ति बिन्ती गर्ने अधिकार दिनुभएको छ।—हिब्रू ७:२५.

के मैले परमेश्‍वरलाई अनि सन्तहरूलाई पनि प्रार्थना गर्नु हुँदैन र?

 परमेश्‍वरले दिनुभएको १० आज्ञामध्ये एउटा आज्ञा यो थियो: “म परमप्रभु तिमीहरूका परमेश्‍वर डाह गर्ने परमेश्‍वर हुँ।” (प्रस्थान २०:५, NRV) परमेश्‍वर कुन अर्थमा “डाह गर्ने परमेश्‍वर” हुनुहुन्छ? नयाँ संसार अनुवाद-मा यो अभिव्यक्‍तिलाई “मबाहेक अरू कसैको भक्‍ति गरिएको सहँदिनँ” भनेर अनुवाद गरिएको छ। परमेश्‍वर आफ्नो मात्र उपासना गरिएको चाहनुहुन्छ, जसमा प्रार्थना पनि पर्छ।—यसैया ४८:११.

 सन्तहरूलाई होस्‌ वा पवित्र स्वर्गदूतहरूलाई, हामीले परमेश्‍वरलाई बाहेक अरूलाई प्रार्थना गऱ्‍यौँ भने उहाँको अनादर गरिरहेका हुन्छौँ। प्रेषित युहन्‍नाले एक जना स्वर्गदूतको उपासना गर्न खोज्दा ती स्वर्गदूतले तिनलाई यसो भनेर रोके: “तिमीले मलाई यसो गर्नु हुँदैन। म येशूको गवाही कायम राख्ने तिम्रा भाइहरूको र तिम्रो सङ्‌गी-दास मात्र हुँ। परमेश्‍वरलाई दण्डवत्‌ गर!”—प्रकाश १९:१०, NRV.