Aul gaunz dicht bie
Raufloden:
1. Du hieescht Väajel schaftich sinjen
un de Wolkjen trakjen sacht.
Du best toop met leewe Menschen,
jie vebrinj’ een’ wundascheenen Dach.
De Sonn schient un jie lachen,
un die es soo, daut die dreemt.
Nu’s daut Paradies to seen’,
waut don aul gaunz dicht bie wia.
2. Doa’s een Hus biesied dän Riefa
un een aundret opp dän Boajch.
Bie de Holtbrigj ruscht daut Wota,
du kaust hier’n, daut doa jesungen woat.
De Weit es reed toom draschen
un du steist een Stootje stell.
Daut’s de scheene niee Welt,
waut don aul gaunz dicht bie wia.
(BRIGJ)
Un schaftich saj wie aule Dach:
“De Hopninj es nu Werkjlichkjeit.”
De betre Tron’ sent lang vegon’.
’Ne niee Welt voll Fräd un Freid.
3. Du hieescht Spell un frooe Stemmen
un daut rikjt no freschen Hei.
Un du best met diene Frind toop;
Aule sajen bloos, woo scheen daut jeit.
Un wie danken dan Jehova,
wiels wie späar’n, woo hee ons leeft.
Daut’s sien Säajen, dän wie seen’,
waut don aul gaunz dicht bie wia.
(BRIGJ)
Un schaftich saj ekj aule Dach:
“Daut jeit soo scheen, die hia to seen’!”
Ekj haud mie lang doano jebangt,
daut du met eenst toom Läwen kjeemst.
4. Dietlich dacht de Hopninj
opp de Welt, waut Gott vesprakjt.
Doaropp kjenn wie ons veloten;
dee es gaunz dicht bie, meist rome Akj.
Un ekj bang mie aul von Hoaten,
daut to seen’, waut nu boolt kjemt.
Ekj kjrie Moot, wan ekj d’raun denkj,
waut vondoag aul gaunz dicht bie es.
