1-3. Czego nie zrobił prorok z Judy i jakie przyniosło to konsekwencje? (Zobacz ilustrację tytułową).

KIEDY izraelski król Jeroboam dopuścił się odstępstwa, Jehowa wysłał z Judy proroka, żeby ogłosił wyrok wydany na tego władcę. Pokorny prorok wiernie wywiązał się z zadania, a Jehowa ochronił go przed zemstą króla (1 Król. 13:1-10).

² W drodze powrotnej nieoczekiwanie spotkał pewnego starca z pobliskiego miasta Betel, który twierdził, że również jest prorokiem Jehowy. Starzec zwiódł go, żeby postąpił wbrew wyraźnemu poleceniu Boga: „Nie wolno ci tam jeść chleba ani pić wody. Nie wolno ci wracać drogą, którą szedłeś”. Jehowie nie spodobało się nieposłuszeństwo młodego proroka. Kiedy wracał do domu, został zabity przez lwa (1 Król. 13:11-24).

³ Dlaczego ten początkowo skromny człowiek posłuchał starca i postąpił zuchwale? Biblia tego nie wyjaśnia. Ale być może zapomniał, że powinien ‛być skromny, chodząc ze swoim Bogiem’ (odczytaj Micheasza 6:8). ‛Chodzenie z Bogiem’ wiąże się z darzeniem Go zaufaniem, popieraniem Jego władzy i poleganiem na Jego kierownictwie.  Osoba skromna dobrze wie, że musi utrzymywać stały kontakt z kochającym, wszechmocnym Ojcem. Wspomniany prorok mógł poprosić Jehowę o dodatkowe wskazówki, ale Biblia nie mówi, żeby to zrobił. My również czasami mamy do podjęcia trudne decyzje i nie jesteśmy pewni, jak postąpić. Jeśli ze skromnością szukamy wskazówek Jehowy, unikniemy poważnych błędów.

4. Czego się dowiemy z tego artykułu?

⁴ Z poprzedniego artykułu dowiedzieliśmy się, dlaczego chrześcijanie powinni zachowywać skromność i jak należy ją przejawiać. Ale w jakich sytuacjach może to być trudne? Jak możemy pielęgnować ten przymiot i być skromni nawet pod presją? Żeby znaleźć odpowiedzi na te pytania, przeanalizujemy trzy sytuacje, które mogą wystawić naszą skromność na próbę. Zobaczymy, jak mądrze postąpić w każdej z nich (Prz. 11:2).

5, 6. Jak Barzillaj okazał skromność?

⁵ Naszą skromność może wystawić na próbę zmiana sytuacji życiowej lub przydziału zadań. Kiedy Dawid zaproponował 80-letniemu Barzillajowi, żeby zamieszkał na dworze królewskim, Barzillaj musiał się czuć zaszczycony. Gdyby przyjął to zaproszenie, mógłby nadal cieszyć się towarzystwem króla. A jednak odmówił. Dlaczego? Powiedział Dawidowi, że jest już w podeszłym wieku i nie chce być dla niego ciężarem. Zaproponował, żeby jego miejsce zajął Kimham, prawdopodobnie jeden z jego synów (2 Sam. 19:31-37).

⁶ Skromność pomogła Barzillajowi podjąć rozsądną decyzję. Nie odrzucił zaproszenia Dawida tylko dlatego, że chciał uniknąć odpowiedzialności i prowadzić na starość spokojne życie. Po prostu uznawał swoje ograniczenia i to, że jego sytuacja się zmieniła. Nie chciał brać na siebie więcej, niż mógł udźwignąć (odczytaj Galatów 6:4, 5). Jeśli skupimy się na zabieganiu o pozycję, władzę i uznanie, będzie to stanowić pożywkę dla egocentryzmu i rywalizacji, a w końcu doprowadzi do rozczarowania (Gal. 5:26). Natomiast skromność pomaga jednoczyć wysiłki i korzystać z umiejętności różnych osób, żeby przynosić chwałę Bogu i pomagać innym (1 Kor. 10:31).

7, 8. Jak skromność pomaga nam nie polegać na sobie?

⁷ Odpowiedzialne zadania często wiążą się z większą władzą, co może wystawić na próbę naszą skromność. Kiedy Nehemiasz usłyszał o sytuacji mieszkańców Jerozolimy, gorąco pomodlił się do Jehowy (Nehem. 1:4, 11). Dzięki błogosławieństwu Bożemu król Artakserkses mianował go namiestnikiem tego regionu. Jednak mimo znaczącej pozycji, bogactwa i posiadanej władzy Nehemiasz nigdy nie polegał na swoim doświadczeniu czy umiejętnościach. Wciąż ‛chodził z Bogiem’ — szukał kierownictwa w Jego Prawie (Nehem. 8:1, 8, 9). Nie wynosił się ponad innych, ale usługiwał im, korzystając z własnych środków (Nehem. 5:14-19).

⁸ Przykład Nehemiasza pokazuje, jak skromność pomaga nam nie polegać na sobie, gdy otrzymujemy dodatkowe obowiązki lub zmianę dotychczasowego przydziału. Na przykład starszy polegałby na własnym doświadczeniu, gdyby zajmował się sprawami zborowymi bez wcześniejszego zwrócenia się do  Jehowy w modlitwie. Albo ktoś mógłby najpierw podjąć decyzję, a dopiero potem prosić Jehowę, żeby ją pobłogosławił. Czy świadczyłoby to o skromności? Osoba skromna zawsze pamięta, jaką pozycję zajmuje przed Bogiem i jaką rolę On jej wyznaczył. To nie nasze umiejętności są najważniejsze. Musimy uważać, by nie polegać na samych sobie, zwłaszcza gdy mamy do czynienia ze znanym nam problemem lub sytuacją (odczytaj Przysłów 3:5, 6). Obecnie ludzie wspinają się po szczeblach kariery. Ale my jako słudzy Boży skupiamy się na wypełnianiu swoich obowiązków rodzinnych i zborowych, a nie na tym, żeby być lepszymi od innych (1 Tym. 3:15).

9, 10. Jak skromność pomaga nam radzić sobie z niesłuszną krytyką?

⁹ Kiedy ktoś niesłusznie nas krytykuje, może nie być nam łatwo zapanować nad emocjami. Anna często płakała, bo jej rywalka, Peninna, nieustannie jej dokuczała. Mąż Anny bardzo ją kochał, ale ona była bezpłodna. Później, kiedy modliła się w przybytku, arcykapłan Heli niesłusznie oskarżył ją, że jest pijana. Jednak przejawiająca skromność Anna zapanowała nad sobą i z szacunkiem porozmawiała z Helim. Jej wzruszająca modlitwa została utrwalona w Biblii. Anna wyraża w niej swoją wiarę i wdzięczność oraz wychwala Jehowę (1 Sam. 1:5-7, 12-16; 2:1-10).

¹⁰ Skromność może nam też pomóc ‛zwyciężać zło dobrem’ (Rzym. 12:21). W świecie Szatana życie często jest niesprawiedliwe. Musimy walczyć, żeby postępowanie niegodziwych ludzi nie wytrącało nas z równowagi (Ps. 37:1). Jeszcze bardziej bolesne mogą być nieporozumienia między duchowymi braćmi i siostrami. W takich sytuacjach osoba skromna będzie naśladować Jezusa. Biblia mówi: „Gdy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami  (...), ale poruczał siebie temu, który sądzi w sposób nacechowany prawością” (1 Piotra 2:23). Jezus wiedział, że to Jehowa wymierza sprawiedliwość (Rzym. 12:19). Również chrześcijanie powinni być pokorni i ‛nie odpłacać krzywdą za krzywdę’ (1 Piotra 3:8, 9).

11, 12. (a) Jak skromność pomoże nam właściwie reagować na pochlebstwa i pochwały? (b) Jak skromność powinna wpływać na nasz wygląd i zachowanie?

¹¹ Naszą skromność mogą też wystawić na próbę pochlebstwa lub pochwały. Pomyślmy o reakcji Estery na nieoczekiwany obrót wydarzeń. Estera była niezwykle piękna. Poza tym przez rok poddawano ją specjalnym zabiegom upiększającym. Każdego dnia przebywała w towarzystwie wielu młodych kobiet z całego imperium perskiego, które konkurowały o względy króla. Mimo to Estera okazywała innym szacunek. Nawet kiedy król wybrał ją na królową, nie stała się próżna czy nieskromna (Est. 2:9, 12, 15, 17).

¹² Skromność pomaga nam zawsze wyglądać i zachowywać się przyzwoicie i godnie. Wiemy, że zjednujemy sobie ludzi nie dzięki przechwałkom czy zwracaniu na siebie uwagi, ale dzięki przejawianiu „cichego i łagodnego ducha” (odczytaj 1 Piotra 3:3, 4; Jer. 9:23, 24). To, co myślimy o sobie, prędzej czy później znajdzie odzwierciedlenie w naszym postępowaniu. Moglibyśmy na przykład sugerować, że powierzono nam jakieś wyjątkowe przywileje, że posiadamy poufne informacje lub łączą nas szczególne relacje z odpowiedzialnymi braćmi. Albo możemy tak się wypowiadać, żeby sprawiać wrażenie, że to my coś wymyśliliśmy lub osiągnęliśmy — chociaż przyczyniły się do tego też inne osoby. Jezus dał nam wspaniały przykład również pod tym względem. Nie chciał nikomu imponować, dlatego zamiast mówić od siebie, często cytował Pisma Hebrajskie. Chciał, żeby jego słuchacze wiedzieli, że nie przekazuje własnych wniosków, ale myśli Jehowy (Jana 8:28).

13, 14. Jak skromność pomaga w podejmowaniu decyzji?

¹³ Musimy zachowywać skromność również przy podejmowaniu decyzji. Kiedy apostoł Paweł przebywał w Cezarei, prorok Agabus przepowiedział, że jeśli Paweł pójdzie do Jerozolimy, zostanie aresztowany. Mógł nawet stracić życie. W obawie przed najgorszym bracia błagali go, żeby tam nie szedł. Jednak Paweł nie zrezygnował. Nie był ani zbyt pewny siebie, ani sparaliżowany strachem. Całkowicie ufał Jehowie i był zdecydowany wykonać swoje zadanie do końca, bez względu na konsekwencje. Gdy bracia usłyszeli jego wyjaśnienia, przestali go namawiać do zmiany decyzji (Dzieje 21:10-14).

¹⁴ Skromność pomaga podejmować trafne decyzje nawet wtedy, gdy nie możemy w pełni kontrolować wydarzeń lub przewidzieć ich skutków. Na przykład jeśli podejmiemy służbę pełnoczasową, to co zrobimy, gdy zachorujemy lub nasi rodzice będą potrzebowali pomocy? Jak zadbamy o siebie na starość? Ani dogłębne przeanalizowanie faktów, ani żarliwe modlitwy nie dadzą pełnej odpowiedzi na te pytania (Kazn. 8:16, 17). Poleganie na Jehowie pozwoli nam nie tylko zdawać  sobie sprawę z własnych ograniczeń, ale również je akceptować. Gdy już zbierzemy niezbędne informacje, poprosimy innych o rady i pomodlimy się do Jehowy, powinniśmy postąpić zgodnie z kierownictwem Jego ducha (odczytaj Kaznodziei 11:4-6). Wtedy Jehowa pobłogosławi naszym decyzjom — albo pomoże nam zmienić plany (Prz. 16:3, 9).

15. Jak w pielęgnowaniu skromności pomaga nam rozmyślanie o Jehowie?

¹⁵ Skoro skromność przynosi tak wiele korzyści, jak możemy ją przejawiać w jeszcze większym stopniu? Przeanalizujmy cztery sposoby. Po pierwsze, w rozwijaniu skromności i bojaźni wobec Jehowy pomoże nam rozmyślanie o Jego wysokiej pozycji i niezwykłych przymiotach (Izaj. 8:13). Pamiętajmy, że ‛chodzimy z Bogiem’, a nie z aniołem czy człowiekiem. Gdy sobie to uświadomimy, łatwiej nam będzie ‛ukorzyć się pod potężną ręką Boga’ (1 Piotra 5:6).

16. Jak możemy rozwijać skromność, rozmyślając o miłości Bożej?

¹⁶ Po drugie, w rozwijaniu skromności pomoże nam rozmyślanie o miłości Jehowy. Apostoł Paweł napisał, że Jehowa „dał więcej szacunku” mniej znaczącym częściom ciała (1 Kor. 12:23, 24). Chociaż każdy z nas ma ograniczenia, Jehowa się o nas troszczy. Nie porównuje nas z innymi ani nie przestaje okazywać miłości, gdy popełniamy błędy. Miłość Jehowy sprawia, że czujemy się bezpiecznie bez względu na to, jakie miejsce zajmujemy w Jego organizacji.

17. Jaki pożytek odniesiemy z dopatrywania się w innych dobra?

¹⁷ Po trzecie, nasza wdzięczność za otrzymane zadania wzrośnie, jeśli tak jak Jehowa będziemy dopatrywać się w innych dobra. Nie staramy się być w centrum uwagi ani za każdym razem przejmować inicjatywy. Ze skromnością prosimy innych o rady i przyjmujemy ich sugestie (Prz. 13:10). Cieszymy się, kiedy otrzymują przywileje. Wychwalamy Jehowę za to, że błogosławi „całej społeczności (...) braci na świecie” (1 Piotra 5:9).

18. Jak możemy szkolić sumienie, żeby przyswoić sobie Boży pogląd na skromność?

¹⁸ Po czwarte, żeby lepiej oceniać, co jest skromne i co zasługuje na szacunek, powinniśmy szkolić sumienie w zgodzie z zasadami biblijnymi. Dzięki temu nauczymy się patrzeć na sprawy z punktu widzenia Jehowy. Regularne studium, modlitwa i stosowanie tego, czego się uczymy, uwrażliwi nasze sumienie (1 Tym. 1:5). Nauczymy się też dawać innym pierwszeństwo. Wtedy Jehowa ‛dokończy naszego szkolenia’ i pomoże nam rozwinąć skromność oraz inne cenne przymioty (1 Piotra 5:10).

19. Co pomoże nam już zawsze okazywać skromność?

¹⁹ Prorok z Judy za jeden zuchwały czyn stracił uznanie Boże i życie. Dlatego powinniśmy przejawiać skromność w każdej sytuacji. Wierne osoby żyjące w przeszłości i obecnie udowodniły, że jest to możliwe. Im dłużej służymy Jehowie, tym bardziej powinniśmy rozwijać skromność (Prz. 8:13). Niezależnie od tego, jakie obecnie mamy zadania w zborze, służenie Bogu to niezrównany zaszczyt. Ceńmy go i zabiegajmy o to, by ‛skromnie chodzić z Jehową’ już przez całą wieczność!