Czy masz serdecznego przyjaciela, którego imienia nie znasz? Mało prawdopodobne. Irina z Bułgarii trafnie zauważyła: „Nie można być blisko Boga, jeśli się nie zna Jego imienia”. Na szczęście, jak wspomniano w poprzednim artykule, Bóg pragnie, żebyśmy się do Niego przybliżyli. Dlatego na kartach Biblii niejako się nam przedstawił: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię” (Izajasza 42:8).

Ale czy dla Jehowy naprawdę ma znaczenie, czy znasz Jego imię i go używasz? Zastanów się: Imię Boże, zapisywane czterema hebrajskimi spółgłoskami zwanymi tetragramem, pojawiało się w pierwotnym tekście Pism Hebrajskich blisko 7000 razy — znacznie częściej niż jakiekolwiek inne imię występujące w Biblii. Czy nie dowodzi to, że Jehowie zależy, byśmy znali Jego imię i się nim posługiwali? *

Mimo wszystko niektórzy uważają, że skoro Bóg jest święty i wszechmocny, to używanie Jego imienia świadczyłoby o braku szacunku. Oczywiście nie należy posługiwać się nim w sposób, który by mu uwłaczał, podobnie jak nie szarga się imienia przyjaciela. Jednak sam Jehowa życzy sobie, by ci, którzy Go kochają, wysławiali Jego imię i opowiadali o nim innym (Psalm 69:30, 31; 96:2, 8). Przypomnij sobie, o co mieli się modlić naśladowcy Jezusa: „Nasz Ojcze w niebiosach, niech będzie uświęcone twoje imię” (Mateusza 6:9). Kiedy zapoznajemy drugich z tym imieniem, mamy udział w jego uświęcaniu. W ten sposób przybliżamy się do Boga.

Biblia mówi, że Jehowa zwraca szczególną uwagę na ludzi „czczących Jego imię” (Malachiasza 3:16, Biblia Tysiąclecia). Każdemu, kto tak czyni, obiecuje On: „Ochronię go, gdyż poznał moje imię. Będzie mnie wzywał, a ja mu odpowiem. Będę z nim w udręce” (Psalm 91:14, 15). Jeżeli więc chcemy cieszyć się bliską więzią z Bogiem, niewątpliwie musimy znać Jego imię i go używać.