Hindi pa gaanong pinoproblema ng maraming kabataan ang pag-aalaga sa mga magulang nila. Sa bagay, baka matagal pa naman bago magkaproblema sa kalusugan ang kanilang mga magulang.

Pero paano kung ngayong bata ka pa lang ay magkasakit na ang iyong tatay o nanay? Tingnan ang kuwento ng dalawang kabataang napaharap sa ganiyang problema.

•  Kuwento ni Emmaline

•  Kuwento ni Emily

Ang mommy ko ay may Ehlers-Danlos syndrome (EDS), isang makirot na sakit sa kasukasuan, balat, at ugat.

Walang gamot para sa sakit na ito, at lumala ang kondisyon ni Mommy nitong nakalipas na 10 taon. May mga pagkakataong sa sobrang baba ng dugo niya, nanganib ang buhay niya. Minsan naman, sa sobrang kirot, parang ayaw na niyang mabuhay.

Saksi ni Jehova ang pamilya namin, at malaking tulong ang mga kapananampalataya namin! Halimbawa, nitong nakaraan, isang kabataang babae na halos kaedad ko ang nagpadala ng card sa pamilya namin para sabihing mahal na mahal niya kami at na lagi naming maaasahan ang tulong niya. Talagang nakakatuwang magkaroon ng ganoong kaibigan!

Ang laking tulong sa akin ng Bibliya. Isa sa paborito kong teksto ang Awit 34:18, na nagsasabi: “Si Jehova ay malapit sa mga wasak ang puso.” Ang isa pa ay ang Hebreo 13:6: “Si Jehova ang aking katulong; hindi ako matatakot.”

May espesyal na kahulugan sa akin ang huling tekstong binanggit ko. Takót na takót ako na baka mawala si Mommy. Mahal na mahal ko siya, at masaya ako sa bawat araw na kasama ko siya. Pero natulungan ako ng tekstong iyon na huwag matakot sa puwedeng mangyari sa hinaharap.

Pero may isa pa akong ikinakatakot. Namamana ang EDS. Namana iyon ni Mommy kay Lola, na namana ko naman kay Mommy. Oo, may EDS din ako. Pero tinitiyak sa akin ng Hebreo 13:6 na tutulungan din ako ni Jehova sa kondisyon kong ito.

Sa kasalukuyan, sinisikap kong pahalagahan kung ano ang mayroon ako ngayon imbes na magpokus sa nakaraan—o mag-alala tungkol sa hinaharap. Madedepres lang ako kung iisipin ko pa ang mga nagagawa ni Mommy noon na hindi na niya kayang gawin ngayon. Sinasabi ng Bibliya na ang mga problema natin ngayon ay “panandalian at magaan” kumpara sa pag-asang mabuhay magpakailanman nang walang sakit.—2 Corinto 4:17; Apocalipsis 21:1-4.

Pag-isipan: Ano ang nakatulong kay Emmaline na manatiling positibo? Paano ka makapananatiling positibo kahit may problema?

Haiskul ako noong magkaroon ng depresyon si Dad. Parang hindi na siya y’ong dati kong Dad. Mula noon, lagi na siyang malungkot, natatakot nang walang dahilan, at nagkakaroon ng anxiety attack. Labinlimang taon na siyang nakikipaglaban sa depresyon. Siguradong nahihirapan siya kapag nadadaig siya ng lungkot, kahit alam niyang wala namang dahilan para malungkot siya!

Saksi ni Jehova kami, at napaka-supportive ng mga kapananampalataya namin. Mabait sila at maunawain, at hindi nila ipinadama kay Dad na hindi na siya mahalaga sa kongregasyon. Habang nakikita ko ang pagbabata ni Dad, mas napapamahal siya sa akin.

Nami-miss ko ang dati kong Dad—y’ong hindi nadadaig ng lungkot, hindi nahihirapan, at laging masaya. Nalulungkot akong isipin na kailangan niyang makipaglaban araw-araw sa kaaway na ito na nasa isip lang niya.

Pero talagang pinipilit ni Dad na manatiling positibo. Noong medyo matindi ang depresyon niya, sinikap niyang magbasa ng Bibliya araw-araw, kahit ilang talata lang. Napatibay siya nito. Parang simpleng bagay lang ito, pero ito ang nagsalba sa buhay niya. Lalo akong naging proud kay Dad noong panahong iyon.

Gustong-gusto ko ang Nehemias 8:10, na nagsasabi: “Ang kagalakan kay Jehova ang inyong moog.” Napatunayan kong totoo iyan. Kapag aktibo akong nakikibahagi sa gawain kasama ng kongregasyon, napapalitan ng kaligayahan ang kalungkutang nararamdaman ko. Iyon ang nagbibigay sa akin ng lakas para sa maghapon. Natutuhan ko sa halimbawa ni Dad na anumang problema ang dumating, laging nandiyan si Jehova para alalayan ka.

Pag-isipan: Paano tinulungan ni Emily ang daddy niya na harapin ang depresyon nito? Paano mo matutulungan ang isang may depresyon?