Kediler kendilerini sık sık temizlemeleriyle bilinirler. Uyanık oldukları zamanın yüzde 24’ünü kendilerini temizleyerek geçirebilirler. Ve dillerinin özel yapısı sayesinde bunu çok iyi yaparlar.

 Şunu düşünün: Kedinin dili 290 papillayla, yani geriye dönük küçük dikenlerle kaplıdır ve bu dikenler neredeyse elimizin tırnağı kadar serttir. Her papillanın bir oluğu vardır ve kedi, dilini ağzının içine geri çektiğinde bu oluklar anında tükürükle dolar. Kedi, tüylerini yaladığında papillalar tüyleri aşarak deriye ulaşır ve tükürük bırakır.

 Bir kedi diliyle, derisine ve tüylerine günde neredeyse 48 mililitre tükürük bırakabilir. Bu tükürük, kiri parçalayan enzimler içerir. Ayrıca, buharlaşan tükürük kedinin vücudunun serinlemesinde dörtte bir oranında bir etkiye sahip olur. Kedilerde az sayıda ter bezi olduğundan bu mekanizma onlar için çok önemlidir.

 Papillalardan biri tüylerde bir düğüme denk gelirse daha derine iner. Böylece daha fazla güç uygulayarak düğümü kolaylıkla çözebilir. Kedi kendini yalarken papillaların uçları derisini de uyarabilir. Araştırmacılar kedinin dilindeki bazı özellikleri taklit ederek bir tarak tasarladılar. Bu tarak tüyleri normal bir taraktan daha az kuvvet uygulayarak tarıyor ve daha kolay temizlenebiliyor. Ayrıca düğümleri de çözebiliyor. Araştırmacılara göre kedinin dili dolanmış ve tüylü yüzeyleri temizlemek için daha iyi yöntemler bulmak konusunda ilham kaynağı olabilir. Ayrıca tüyle kaplı deriye losyon ya da ilaç uygulanmasıyla ilgili yöntemlerin geliştirilmesine ışık tutabilir.

 Ne dersiniz? Kedinin dili evrimle mi oluştu? Yoksa tasarlandı mı?