İNSANLAR SEVGİYE MUHTAÇTIR. Evlilik, aile ve arkadaşlık gibi ilişkilerde sevgi şart olduğuna göre mutlu olmak için de sevgi şarttır. Peki “sevgi” nedir?

Romantik sevgi önemli bir sevgi türü olsa da burada bahsettiğimiz sevgi farklıdır. Bu, sevginin üstün bir türüdür ve kişiyi başkalarıyla samimiyetle ilgilenmeye, hatta kendinden önce başkalarını düşünmeye yöneltir. İlkelere dayanır, fakat kesinlikle duygudan ve sıcaklıktan yoksun değildir.

Kutsal Kitapta sevginin güzel bir tanımı bulunur: “Sevgi tahammül eder ve iyilikle davranır. Sevgi kıskanç değildir, övünmez, kibirlenmez, çirkin davranışlarda bulunmaz, kendi çıkarını düşünmez, kolayca kızmaz. Yapılan kötülüğün hesabını tutmaz. Haksızlığa sevinmez, onun sevinci hakikatle birliktedir. Her şeye katlanır, . . . . her şeyi ümit eder, her şeye dayanır. Sevgi asla son bulmaz” (1. Korintoslular 13:4-8).

Evet, böyle bir sevgi “asla son bulmaz”, tersine zamanla güçlenir. Ayrıca sevgi tahammül ettiği, iyilikle davrandığı ve affedici olduğundan “birliğin kusursuz bağıdır” (Koloseliler 3:14). Dolayısıyla aralarında böyle bir sevgi bağı olan kişiler kusurlarına rağmen mutlu ve güven veren bir ilişkiye sahip olabilirler. Örneğin evliliği ele alalım.

İsa peygamber evlilikle ilgili önemli dersler verdi. Örneğin şöyle dedi: “‘İnsan annesini ve babasını bırakacak, karısına bağlanacak ve ikisi tek beden olacaklar.’ . . . . O halde Tanrı’nın birleştirdiğini insan ayırmasın” (Matta 19:5, 6). Şimdi, bu sözlerden öğrendiğimiz iki ilkeye bakalım.

“İKİSİ TEK BEDEN OLACAKLAR.” Evlilik insanların sahip olabileceği en yakın bağdır. Sevgi bir kocanın ya da kadının, eşinden başka biriyle “tek beden” olmasını, yani eşine sadakatsizlik etmesini önler (1. Korintoslular 6:16; İbraniler 13:4). Sadakatsizlik güveni yıkar ve evliliği parçalar. Çocukların duygusal olarak büyük yara almasına neden olabilir. Sevilmediklerini ve güvende olmadıklarını hissedebilir, hatta kızgınlık besleyebilirler.

‘TANRI BİRLEŞTİRDİ.’ Evlilik aynı zamanda kutsal bir bağdır. Evliliği kutsal gören çiftler ilişkilerini güçlendirmeye çalışır. Sorunlar çıktığında çözüm olarak ayrılmayı düşünmezler. Sevgileri güçlü ve dayanıklıdır. Böyle bir sevgi “her şeye katlanır” ve çiftleri evliliklerindeki birliği ve huzuru korumak için sorunları çözmeye yöneltir.

Eğer anne ve baba arasında özverili sevgi varsa çocuklar bundan büyük yarar görür. Jessica adlı genç bir kız şöyle söylüyor: “Annemle babam birbirlerini gerçekten çok seviyor ve birbirlerine saygı duyuyorlar. Annemin babama nasıl saygı gösterdiğini gördükçe ben de annem gibi olmak istiyorum.”

Sevgi Yehova Tanrı’nın en önemli niteliğidir. Hatta Kutsal Kitap “Tanrı sevgidir” der (1. Yuhanna 4:8). Bu nedenle O’nun “mutlu Tanrı” olarak adlandırılması şaşırtıcı değildir (1. Timoteos 1:11). Biz de Yaratıcımızın niteliklerini, özellikle de sevgisini örnek almaya çalışırsak mutlu oluruz. Efesoslular 5:1, 2 şöyle der: ‘Sevgili çocukları olarak Tanrı’ya benzemeye çalışın ve sevgi yolunda yürüyün.’