‏«زیرا فکرهایی را که برای شما دارم می‌دانم،‏ که فکرهای سعادتمندی است و نه تیره‌بختی،‏ تا به شما امید بخشم و آینده‌ای عطا کنم؛‏ این است فرمودهٔ خداوند.‏»—‏اِرْمیا ۲۹:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

 ‏‹زیرا یَهُوَه a می‌گوید:‏ فکرهایی را که برای شما دارم می‌دانم که فکرهای سلامتی می‌باشد و نه بدی تا شما را در آخرت امید بخشم.‏›—‏اِرْمیا ۲۹:‏۱۱،‏ ترجمهٔ قدیم.‏

 یَهُوَه خدا به خادمان وفادارش آینده‌ای خوب و صلح‌آمیز را وعده داده است.‏ هرچند این سخنان برای مردمانی که در گذشته زندگی می‌کردند نوشته شده بود،‏ امروزه نیز طرز فکر خداوند را برایمان آشکار می‌کند.‏ او «خدای امیدبخش» است.‏ (‏رومیان ۱۵:‏۱۳‏)‏ در حقیقت یَهُوَه این قول‌ها را در کتاب مقدّس ثبت کرده است تا ‹به ما امید بخشد.‏›—‏رومیان ۱۵:‏۴‏.‏

 این سخنان بخشی از نامه‌ای بود که برای اسرائیلیانی که در بابل اسیر بودند فرستاده شده بود.‏ b (‏اِرْمیا ۲۹:‏۱‏)‏ خدا به اسرائیلیان گفت که دورهٔ اسارتشان طولانی خواهد بود و آن‌ها می‌بایست برای خود خانه‌ها بنا کنند،‏ در باغ‌هایشان درخت بکارند و خانواده تشکیل دهند.‏ (‏اِرْمیا ۲۹:‏۴-‏۹‏)‏ در ادامه خدا به آنان گفت:‏ ‹چون هفتاد سالِ بابِل به سر آید،‏ من به یاری شما خواهم آمد و با بازگردانیدن شما به اورشلیم،‏ وعدهٔ خود را برای شما تحقق خواهم بخشید.‏› (‏اِرْمیا ۲۹:‏۱۰‏)‏ این گونه خدا به آن‌ها اطمینان بخشید که آن‌ها را فراموش نخواهد کرد و در آینده‌ای نزدیک به اورشلیم باز خواهند گشت.‏—‏اِرْمیا ۳۱:‏۱۶،‏ ۱۷‏.‏

 خدا به وعدهٔ خود به اسرائیلیان عمل کرد.‏ همان طور که پیشگویی کرده بود،‏ کوروش پادشاه پارس،‏ بابل را تصرّف کرد.‏ (‏اِشَعْیا ۴۵:‏۱،‏ ۲؛‏ اِرْمیا ۵۱:‏۳۰-‏۳۲‏)‏ کوروش پس از فتح بابل به اسرائیلیان اجازه داد که به سرزمین خود بازگردند.‏ در نتیجه اسرائیلیان پس از ۷۰ سال اسارت به اورشلیم بازگشتند.‏—‏۲تواریخ ۳۶:‏۲۰-‏۲۳؛‏ عِزرا ۳:‏۱‏.‏

 تحقق پیشگویی آمده در اِرْمیا ۲۹:‏۱۱ به همهٔ کسانی که امروز به وعده‌های یَهُوَه امید دارند قوّت قلب می‌بخشد.‏ این وعده‌ها شامل صلح جهانی‌ای می‌شود،‏ که پادشاهی خدا تحت حکمرانی مسیح برقرار خواهد کرد.‏—‏مزمور ۳۷:‏۱۰،‏ ۱۱،‏ ۲۹؛‏ اِشَعْیا ۵۵:‏۱۱؛‏ مَتّی ۶:‏۱۰‏.‏

 برداشت نادرست:‏ خدا پرستندگانش را از لحاظ مادی ثروتمند می‌سازد.‏

 واقعیت:‏ کلمهٔ «سعادتمند» که در اِرْمیا ۲۹:‏۱۱ آمده ترجمهٔ کلمهٔ عبری است که به معنی صلح،‏ سلامتی و تندرستی است.‏ با توجه به شرایط اسرائیلیان در آن زمان،‏ خدا به آنان وعدهٔ زندگی‌ای خوب به همراه صلح را داد،‏ نه وعدهٔ مال و ثروت.‏ او وعده داد که قوم اسرائیل محفوظ می‌ماند و روزی به اورشلیم باز خواهد گشت.‏ —‏اِرْمیا ۲۹:‏۴-‏۱۰‏.‏