ما شاهدان یَهُوَه جشن تولّد نمی‌گیریم،‏ چون اعتقاد داریم چنین جشن‌هایی خدا را خشنود نمی‌سازد.‏ با آن که جشن تولّد مشخصاً در کتاب مقدّس منع نشده،‏ به نکاتی از این جشن اشاره شده است.‏ ما می‌توانیم دیدگاه خدا را نسبت به آن جشن با تفکّر در آن دریابیم.‏ به چهار نکته از جشن تولّد و اصول کتاب مقدّس در این باره توجه کنید:‏

1.  ۱.‏ جشن تولّد در بت‌پرستی ریشه دارد.‏ بر اساس «دایرة‌المعارف فانک و واگنالز دربارهٔ فرهنگ عامه و اسطوره‌شناسی» جشن تولّد از این اعتقاد سرچشمه گرفته است که «ارواح شریر و شیاطین فرصت دارند [در روز تولّد] به شخص حمله کنند» و «حضور دوستان و تبریک گفتن،‏ شخص را از این حملات محافظت می‌کند.‏» در کتاب انگلیسی «تاریخچهٔ جشن تولّد» آمده است که «ثبت روز تولّد در دوران باستان مهم بود،‏ زیرا از تاریخ تولّد برای طالع‌بینی از طریق علم مرموز ستاره‌خوانی استفاده می‌شد.‏» همچنین در این کتاب گفته شده است که «به عقیدهٔ مردم عامه،‏ شمع‌های جشن تولّد قدرت جادویی دارند و قادرند به آرزوهای شخص تحقق بخشند.‏»‏

    اما کلام خدا هر چیزی را که با جادو،‏ فالگیری،‏ توسل به نیروهای غیبی یا «چیزهایی از این قبیل» در ارتباط باشد،‏ محکوم کرده است.‏ (‏تَثنیه ۱۸:‏۱۴؛‏ غَلاطیان ۵:‏۱۹-‏۲۱‏)‏ در واقع،‏ یک دلیل حکم الٰهی برای نابودی شهر باستانی بابل این بود که ساکنان آنجا به ستاره‌خوانی که نوعی غیبگویی است،‏ روی آورده بودند.‏ (‏اِشَعْیا ۴۷:‏۱۱-‏۱۵‏)‏ البته،‏ ما شاهدان یَهُوَه در پی بررسی ریشهٔ هر رسم و سنّت نیستیم.‏ با این حال،‏ راهنمایی‌های روشن و واضح کلام خدا را هرگز نادیده نمی‌گیریم.‏

2.  ۲.‏ مسیحیان اولیه،‏ سالروز تولّد را جشن نمی‌گرفتند.‏ در «دایرة‌المعارف کتاب جهان» چنین آمده است:‏ «آنان برگزاری سالگرد تولّد را مشرکانه می‌دانستند.‏» کلام خدا نشان می‌دهد که ما شاهدان یَهُوَه موظفیم از رسولان و کسانی که تعالیم عیسی را به گوش شنیدند،‏ الگو گیریم.‏ از این رو،‏ ما نیز مانند آنان سالروز تولّد را جشن نمی‌گیریم.‏—‏۲تِسالونیکیان ۳:‏۶‏.‏

3.  ۳.‏ تنها سالروزی که مسیحیان موظفند آن را برگزار کنند،‏ سالروز مرگ عیسی است،‏ نه ولادت او.‏ (‏لوقا ۲۲:‏۱۷-‏۲۰‏)‏ این موضوع نباید باعث تعجب ما شود،‏ زیرا در کلام خدا چنین می‌خوانیم:‏ «روز وفات از روز ولادت» بهتر است.‏ (‏جامعه ۷:‏۱‏)‏ عیسی در پایان زندگی‌اش بر زمین،‏ نامی نیک نزد خدا ساخته بود.‏ از این رو،‏ روز وفاتش بسیار مهم‌تر از روز ولادتش شد.‏—‏عبرانیان ۱:‏۴‏.‏

4.  ۴.‏ در کتاب مقدّس هرگز اشاره نشده است که خادمان خدا جشن تولّد می‌گرفتند.‏ نمی‌توان گفت که نگارندگان کلام خدا این موضوع را از قلم انداخته باشند،‏ زیرا در کلام خدا به دو جشن تولّدِ کسانی اشاره شده است که خادم خدا نبودند.‏ با این حال،‏ تصویری بسیار منفی از هر دو جشن ارائه شده است.‏—‏پیدایش ۴۰:‏۲۰-‏۲۲؛‏ مَرقُس ۶:‏۲۱-‏۲۹‏.‏

 شاهدان یَهُوَه مانند همهٔ والدین خوش‌قلب،‏ در طول سال به فرزندانشان محبت می‌کنند،‏ به آنان هدیه می‌دهند و مهمانی‌های لذّت‌بخش تدارک می‌بینند.‏ این مادر و پدرهای مهربان می‌کوشند از الگوی کامل خدا پیروی کنند و به طور غیرمنتظره به فرزندانشان چیزهای نیکو بدهند.‏ (‏مَتّی ۷:‏۱۱‏)‏ چنانکه از اظهارات زیر معلوم است،‏ فرزندان شاهدان یَهُوَه احساس نمی‌کنند که از چیزی محروم شده‌اند:‏

•   دختری ۱۲ساله به نام تَمی می‌گوید:‏ «اگه کسی بهت یه کادو بده و اصلاً انتظارش رو نداشته باشی،‏ بیشتر لذّت داره.‏»‏

•   پسری ۱۱ساله به نام گِرِگوری می‌گوید:‏ «درسته که والدینم در روز تولّد برام هدیه نمی‌خرند،‏ ولی در موقعیت‌های دیگه به من هدیه می‌دن.‏ این جوری خیلی جالبه،‏ چون سورپریز می‌شم.‏»‏

•   پسری ۶ ساله به نام اِریک می‌گوید:‏ «ده دقیقه جشن و چندتا تکه کیک و یک آهنگ هم شد مهمونی؟‏ باید بیایین خونهٔ ما تا ببینین مهمونی یعنی چی!‏»‏