Կարո՞ղ ես մտաբերել քո մտերիմ ընկերներից որևէ մեկին, որի անունը չգիտես։ Հավանաբար ոչ։ Իրինա անունով բուլղարացի մի կին իրավամբ նշեց. «Անհնար է մոտ լինել Աստծուն, եթե չգիտես նրա անունը»։ Ուրախալի է, որ, ինչպես ասվեց նախորդ հոդվածում, Աստված ուզում է, որ մոտ լինես իրեն։ Ուստի Աստվածաշնչի միջոցով նա ասես ծանոթանում է քեզ հետ, երբ ասում է. «Ես Եհովան եմ։ Սա է իմ անունը» (Եսայիա 42։8)։

Իսկապե՞ս Եհովայի համար նշանակություն ունի, թե արդյոք գիտես և գործածում ես իր անունը։ Մտածիր. Աստծու անունը, որը գրվել է եբրայերեն չորս բաղաձայններով, որոնք հայտնի են որպես քառագիր, Եբրայերեն Գրությունների բնագրում հանդիպում է մոտ 7000 անգամ։ Այն շատ ավելի հաճախ է հանդիպում, քան Աստվածաշնչում հիշատակված որևէ այլ անուն։ Անշուշտ, այդ հանգամանքը փաստում է, որ Եհովան ուզում է, որ մենք իմանանք և գործածենք իր անունը *։

Ոմանք, սակայն, գուցե մտածեն, որ քանի որ Աստված սուրբ է և ամենակարող, անհարգալից կլինի գործածել նրա անունը։ Ինչ խոսք, սխալ կլինի գործածել Աստծու անունը անպատշաճ ձևով, ինչպես որ անվայել կերպով չես գործածի մտերիմ ընկերոջդ անունը։ Սակայն Եհովայի կամքն է, որ նրանք, ովքեր սիրում են իրեն, պատվեն իր անունը և ճանաչեցնեն այն (Սաղմոս 69։30, 31; 96։2, 8)։ Հիշիր, որ Հիսուսը սովորեցրեց իր հետևորդներին աղոթել. «Հա՛յր մեր, որ երկնքում ես, թող սրբացվի քո անունը»։ Մենք կարող ենք մասնակցել Աստծու անունը սրբացնելու գործին՝ այն հայտնի դարձնելով ուրիշներին։ Այդպես վարվելով՝ ավելի կմոտենանք նրան (Մատթեոս 6։9)։

Աստվածաշունչը ցույց է տալիս, որ Աստված հատուկ ուշադրություն է դարձնում իր «անվան շուրջ խորհրդածողներին [կամ՝ «անունը պատուական համարողներին», Արարատ թարգմանություն]» (Մաղաքիա 3։16)։ Այդպիսի մարդու հետ կապված՝ Եհովան խոստանում է. «Պիտի պահպանեմ նրան, որովհետև նա ճանաչեց իմ անունը։ Նա կկանչի ինձ, և ես կպատասխանեմ, նրա հետ կլինեմ նեղության ժամանակ» (Սաղմոս 91։14, 15)։ Եհովայի անունն իմանալը և այն գործածելը շատ կարևոր է, եթե ցանկանում ենք նրա հետ մտերիմ փոխհարաբերություններ վայելել։