Сведоците беа љубезни не само кон луѓето, туку и кон моите кученца. Еден ден Илејн, која стоеше покрај количката, им даде бисквити на моите две кученца. Оттогаш, штом ќе поминувавме покрај количките, кученцата ме влечеа на местото каде што добиваа бисквити.

Месеците си поминуваа, кутрињата уживаа во бисквитите, а јас уживав во кратките разговори со Сведоците. Но, не сакав премногу да се спријателувам со нив. Имав преку 70 години и не бев сигурен во што веруваат Сведоците. Бидејќи бев разочаран од голем број христијански цркви, си мислев дека е најдобро сам да ја проучувам Библијата.

Во текот на тој период, низ разни делови од градот гледав и други Сведоци како стојат покрај колички за сведочење. И тие секогаш беа пријателски настроени. Секогаш одговараа на моите прашања на темел на Библијата, и поради тоа мојата доверба во нив растеше.

Еден ден, Илејн ме праша: ’Што мислите, дали животните се дар од Бог?‘ Јас одговорив: ’Да, сигурен сум во тоа!‘ Тогаш Илејн ми ги прочита зборовите од Исаија 11:6-9. Од тој момент сакав да дознаам нешто повеќе за Библијата, но сѐ уште не сакав да читам публикации од Сведоците.

Во следниот период, со Илејн и нејзиниот сопруг Брент водевме кратки но длабоки разговори. Тие ми предложија да ги прочитам евангелијата и книгата Дела на апостолите, за да сфатам што значи да се биде вистински христијанин. Тоа и го направив. Набрзо потоа, прифатив да ја проучувам Библијата со Брент и Илејн. Тоа беше летото 2016.

Уживав што секоја седмица ја проучував Библијата и што одев на состаноци во Салата на Јеховините сведоци. Бев многу среќен што можев да ги учам библиските вистини. Нешто повеќе од една година потоа, се крстив како Јеховин сведок. Сега имам 79 години и знам дека сум на исправниот пат. Јехова ме благослови со тоа што ми дозволи да станам дел од неговото меѓународно семејство“.