Ewangelia według Jana 9:1-41

9  Po drodze zobaczył człowieka niewidomego od urodzenia. 2  Uczniowie zapytali: „Rabbi+, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice, że się urodził niewidomy?”. 3  Jezus odpowiedział: „Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice. Stało się tak, żeby na jego przykładzie ludzie mogli zobaczyć dzieła Boże+. 4  Dopóki jest dzień, musimy wykonywać to, co zlecił nam Ten, który mnie posłał+. Nadchodzi noc, kiedy już nikt nie będzie mógł działać. 5  Dopóki jestem na świecie, jestem światłem świata”+. 6  Gdy to powiedział, splunął na ziemię, zmieszał ją ze śliną, nałożył maź na oczy tego człowieka+ 7  i rzekł do niego: „Idź umyć się w sadzawce Siloam” (co znaczy „posłany”). Ten więc poszedł i się umył. A kiedy wrócił, już widział+. 8  Wtedy sąsiedzi oraz ci, którzy przedtem widywali go żebrzącego, zaczęli pytać: „Czy to nie ten, który tu wcześniej siedział i żebrał?”. 9  Jedni mówili, że to on, drudzy — że tylko jest do niego podobny, a on sam zapewniał: „To ja”. 10  Spytali go więc: „Jak to się stało, że widzisz?”. 11  Wyjaśnił: „Człowiek nazywany Jezusem zmieszał ziemię ze śliną, posmarował tym moje oczy i rzekł do mnie: ‚Idź do Siloam i się umyj’+. Poszedłem więc, umyłem się i zacząłem widzieć”. 12  Na to zapytali: „Gdzie jest ten człowiek?”. Odpowiedział: „Nie wiem”. 13  Wtedy tego, który wcześniej był niewidomy, zaprowadzili do faryzeuszy. 14  A w dniu, w którym Jezus zmieszał ziemię ze śliną i przywrócił mu wzrok+, akurat był szabat+. 15  Faryzeusze również zaczęli wypytywać tego mężczyznę, jak to się stało, że widzi. Rzekł do nich: „Ten człowiek nałożył mi na oczy ziemię zmieszaną ze śliną, a ja się umyłem i widzę”. 16  Wtedy niektórzy faryzeusze zaczęli mówić: „To nie jest człowiek posłany przez Boga, bo nie przestrzega szabatu”+. Inni z kolei mówili: „Czy grzesznik mógłby dokonywać takich cudów?”+. Tak więc zdania były wśród nich podzielone+. 17  Dlatego znowu zapytali tamtego: „A ty co o nim powiesz, skoro przywrócił ci wzrok?”. On odrzekł: „To prorok”+. 18  Żydzi jednak nie wierzyli, że był niewidomy i zaczął widzieć, dopóki nie wezwali jego rodziców. 19  Zapytali ich: „Czy to wasz syn? Mówicie, że urodził się niewidomy? Jak więc to się stało, że teraz widzi?”. 20  Odparli: „Wiemy, że to nasz syn i że urodził się niewidomy. 21  Ale jak to się stało, że teraz widzi, i kto przywrócił mu wzrok — tego nie wiemy. Jego zapytajcie. Jest pełnoletni. Niech mówi sam za siebie”. 22  Jego rodzice powiedzieli tak dlatego, że bali się Żydów+. Bo wcześniej Żydzi uzgodnili między sobą, że należy wykluczyć z synagogi każdego, kto przyzna, że Jezus jest Chrystusem+. 23  Właśnie dlatego jego rodzice rzekli: „Jest pełnoletni. Jego pytajcie”. 24  Faryzeusze więc po raz drugi zawołali tego, który przedtem był niewidomy, i powiedzieli: „Oddaj chwałę Bogu. My wiemy, że ten człowiek jest grzesznikiem”. 25  On odpowiedział: „Czy jest grzesznikiem, tego nie wiem. Wiem za to, że chociaż byłem niewidomy, to teraz widzę”. 26  Zapytali więc: „Jak to się stało? Jak przywrócił ci wzrok?”. 27  Odrzekł: „Już wam mówiłem, ale nie słuchaliście. Czemu znowu chcecie to słyszeć? Czy wy też chcecie zostać jego uczniami?”. 28  Wtedy z pogardą powiedzieli: „To ty jesteś jego uczniem. My jesteśmy uczniami Mojżesza. 29  Wiemy, że do Mojżesza przemawiał Bóg, ale kto stoi za tym człowiekiem, tego nie wiemy”. 30  On im odparł: „To naprawdę dziwne, że nie wiecie, kto za nim stoi. Przecież przywrócił mi wzrok. 31  Wiemy, że Bóg nie wysłuchuje grzeszników+, tylko tych, co są bogobojni i spełniają Jego wolę+. 32  Nigdy wcześniej nie słyszano, żeby ktoś przywrócił wzrok niewidomemu od urodzenia. 33  Gdyby ten człowiek nie był posłany przez Boga, nic by nie mógł zdziałać”+. 34  Na to powiedzieli: „Urodziłeś się cały w grzechu, a nas nauczasz?”. I go wyrzucili+. 35  Jezus usłyszał, że go wyrzucili, i kiedy go spotkał, zapytał: „Czy wierzysz w Syna Człowieczego?”. 36  Ten odpowiedział: „Panie, a kto nim jest? Powiedz mi, żebym mógł w niego uwierzyć”. 37  Jezus rzekł: „Widziałeś go. To ten, który z tobą rozmawia”+. 38  Wtedy on oświadczył: „Wierzę w niego, Panie”. I złożył mu hołd. 39  A Jezus rzekł: „Przyszedłem na ten świat na sąd — żeby ci, którzy nie widzą, przejrzeli na oczy+, a ci, którzy widzą, oślepli”+. 40  Usłyszeli to faryzeusze, którzy tam byli, i go zapytali: „Chcesz powiedzieć, że my też jesteśmy ślepi?”+. 41  Jezus odparł: „Gdybyście byli ślepi, nie bylibyście winni grzechu. Ale skoro twierdzicie: ‚Widzimy’, wasz grzech dalej was obciąża”+.

Przypisy

Komentarze

Nadchodzi noc: Słowo „noc” niekiedy występuje w Biblii w znaczeniu symbolicznym. Jezus nawiązuje tutaj do swojego procesu, egzekucji i śmierci, czyli do czasu, kiedy nie będzie mógł wykonywać tego, co zlecił mu Ojciec (Hi 10:21, 22; Kzn 9:10; por. komentarz do Łk 22:53).

śliną: W Biblii opisano trzy sytuacje, kiedy Jezus użył swojej śliny, żeby cudownie kogoś uzdrowić (Mk 7:31-37; 8:22-26; Jn 9:1-7). Ślina często była używana w medycynie ludowej, ale Jezus dokonywał cudów mocą ducha Bożego. A zatem to nie jego ślina leczyła ludzi. Zanim niewidomy od urodzenia mężczyzna odzyskał wzrok, usłyszał: „Idź umyć się w sadzawce Siloam” (Jn 9:7). Niewątpliwie był to sprawdzian jego wiary, podobnie jak w wypadku Naamana, któremu przed oczyszczeniem z trądu nakazano wykąpać się w Jordanie (2Kl 5:10-14).

sadzawce Siloam: Na pd. od Wzgórza Świątynnego — u podnóża pd. zbocza, na którym początkowo leżała starożytna Jerozolima, niedaleko zbiegu doliny Tyropeon i Doliny Kidronu — znaleziono pozostałości sadzawki z I w. n.e. i jak się uważa, była to właśnie sadzawka Siloam (zob. Dodatek B12). Nazwa Siloam jest greckim odpowiednikiem hebrajskiej nazwy „Sziloach”, która może pochodzić od hebrajskiego czasownika szalách, oznaczającego „wypuszczać”. Najprawdopodobniej dlatego Jan tłumaczy znaczenie tej nazwy jako posłany. W Iz 8:6, gdzie hebrajska nazwa Sziloach odnosi się do kanału wodnego, czyli kanału zaopatrującego Jerozolimę w wodę, w Septuagincie występuje nazwa Siloam. Sadzawka Siloam była zasilana wodą pochodzącą ze źródła Gichon, które co pewien czas tryska, czyli „wypuszcza” wodę. Właśnie do tego może nawiązywać nazwa Siloam. W kilku przekładach Chrześcijańskich Pism Greckich na język hebrajski (w Dodatku C4 oznaczonych jako J7-14, 16-18, 22) w Jn 9:7 występuje nazwa „Sziloach”.

Żydzi: Określenie to najwyraźniej odnosi się do żydowskich przywódców religijnych (zob. komentarz do Jn 7:1).

Jest pełnoletni: Lub „ma już swoje lata”. Sformułowanie to może nawiązywać do wieku, w którym mężczyzna nadawał się do służby wojskowej — zgodnie z Prawem Mojżeszowym było to 20 lat (Lb 1:3). Zapewne dlatego uzdrowiony mężczyzna został nazwany „człowiekiem” (Jn 9:1), a nie dzieckiem, i powiedziano o nim, że był żebrakiem (Jn 9:8). Niektórzy uważają, że to sformułowanie nawiązuje do wieku 13 lat, czyli takiego, w którym dana osoba była w świetle prawa uznawana za dojrzałego członka społeczności żydowskiej.

Żydów: Określenie to najwyraźniej odnosi się do żydowskich przywódców religijnych (zob. komentarz do Jn 7:1).

wykluczyć z synagogi: Lub „ekskomunikować; wyłączyć z synagogi”. Grecki przymiotnik aposynágogos występuje tylko tutaj oraz w Jn 12:42 i 16:2. Osoba wykluczona musiała się liczyć z tym, że będzie traktowana jak wyrzutek społeczeństwa. Takie odcięcie od żydowskiej społeczności mogło oznaczać poważne straty finansowe dla całej rodziny. Synagogi wykorzystywano przede wszystkim do nauczania, ale niekiedy też jako miejsca posiedzeń lokalnych sądów, które miały prawo skazywać na karę chłosty oraz wykluczać ze społeczności (zob. komentarz do Mt 10:17).

Oddaj chwałę Bogu: Zwrot, który zobowiązywał do mówienia prawdy. Myśl tę można też wyrazić: „Oddaj chwałę Bogu, mówiąc prawdę” lub „Mów prawdę przed Bogiem” (por. Joz 7:19).

złożył mu hołd: Lub „pokłonił mu się; padł przed nim na twarz”. Kiedy grecki czasownik proskynéo występuje w kontekście oddawania czci jakiemuś bogu lub bóstwu, tłumaczony jest na „czcić” (Mt 4:10; Łk 4:8). Jednak mężczyzna, który urodził się niewidomy i został uleczony, uznawał Jezusa za Bożego przedstawiciela i złożył mu hołd nie jako jakiemuś bogu czy bóstwu, ale jako zapowiedzianemu „Synowi Człowieczemu” — Mesjaszowi, któremu Bóg powierzył władzę (Jn 9:35). Kiedy pokłonił się Jezusowi, najwyraźniej postąpił podobnie jak osoby wspomniane w Pismach Hebrajskich, które kłaniały się prorokom, królom i innym przedstawicielom Boga (1Sm 25:23, 24; 2Sm 14:4-7; 1Kl 1:16; 2Kl 4:36, 37). Podobnie jak to było w dawniejszych czasach, ludzie składający hołd Jezusowi często chcieli w ten sposób wyrazić wdzięczność za objawienie od Boga lub przyznać, że cieszy się on Bożym uznaniem (Mt 14:32, 33; 28:5-10, 16-18; Łk 24:50-52; zob. też komentarze do Mt 2:2; 8:2; 14:33; 15:25).

Multimedia

Sadzawka Siloam
Sadzawka Siloam

Zgodnie z tradycją uważano, że sadzawka Siloam to znajdujący się w Jerozolimie niewielki zbiornik nazywany Birkat Silwan. Jednak w 2004 r. niecałe 100 m na pd. wsch. od niego odkryto pozostałości znacznie większej sadzawki. Monety znalezione podczas prac wykopaliskowych pochodzą z okresu żydowskiego powstania przeciwko Rzymowi (66-70 n.e.), co dowodzi, że ta sadzawka była w użyciu aż do zburzenia Jerozolimy przez Rzymian. Dzisiaj uznaje się, że ten większy zbiornik to sadzawka Siloam, o której mowa w Jn 9:7. Na zdjęciu widać, że do dna sadzawki (obecnie pokrytego ziemią i roślinnością) prowadziły na przemian schody i podesty, co umożliwiało ludziom wejście do wody bez względu na jej poziom.

1. sadzawka Siloam

2. Wzgórze Świątynne

PISMO ŚWIĘTE W PRZEKŁADZIE NOWEGO ŚWIATA — WYDANIE DO STUDIUM
Jana 9
polski
Czytaj Biblię w internecie
https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg
nwtsty