O SABAH Brookings’de (Güney Dakota, ABD) hava oldukça serindi. Çok yakında dondurucu havanın bölgeyi etkisi altına alacağını hissedebiliyordum. Bir avuç kişiyle birlikte ısıtması olmayan bir ahırın içindeydim ve hepimiz titreyerek soğuk su dolu bir yalağın önünde bekliyorduk. Neden orada olduğumu anlayabilmeniz için size biraz geçmişimden bahsedeyim.

7 Mart 1936’da dört çocuktan en küçüğü olarak dünyaya geldim. Güney Dakota’nın doğusunda, küçük bir çiftlikte yaşıyorduk. Çiftçilik hayatımızın önemli bir kısmı olsa da en önemli kısmı değildi. Anne babam 1934’te vaftiz edilerek Yehova’nın Şahidi olmuştu. Kendilerini gökteki Babamız Yehova’ya adamışlardı, bu nedenle en büyük öncelikleri O’nun isteğini yapmaktı. Önce babam Clarence, ardından da Alfred amcam Conde’deki (Güney Dakota) küçük cemaatimizde grup hizmetçisi (şimdiki adıyla ihtiyarlar kurulu koordinatörü) olarak hizmet etti.

Ailece düzenli olarak ibadetlere katılır ve evden eve giderek Kutsal Kitaptaki harika ümidi başkalarıyla paylaşırdık. Anne babamın tutumu ve verdikleri eğitim beni ve kardeşlerimi derinden etkiledi. Ablam Dorothy ve ben altı yaşındayken müjdeci olduk. 1943’te, o yıl başlayan Vaizlik Eğitim İbadetine kaydoldum.

Büyük ibadetlerin de hayatımızda önemli bir yeri vardı. Grant Suiter biraderin 1949’da Sioux Falls’da (Güney Dakota) düzenlenen bir büyük ibadette yaptığı “Son Düşündüğünüzden Daha Yakın” başlıklı konuşmayı hâlâ hatırlıyorum. Birader, yaşamlarını Yehova’ya adamış tüm Hıristiyanların iyi haberi duyurmaya hayatlarında  öncelik vermesi gerektiğini vurguladı. Bu bende hayatımı Yehova’ya adama isteği uyandırdı. Bir sonraki çevre ibadeti Brookings’de yapıldı ve 12 Kasım 1949’da o ibadette vaftiz edildim. Başta bahsettiğim soğuk ahırda beklememin sebebi buydu. Çelikten yapılmış yalak, benim ve yanımdaki üç kardeşin vaftiz havuzu oldu.

Sonra öncü olmayı hedef edindim. 1 Ocak 1952’de, 15 yaşındayken öncülüğe başladım. Kutsal Kitap “Hikmetlilerle aynı yolda giden hikmetli olur” der. Ailemde öncülük kararımı destekleyen böyle birçok hikmetli kişi vardı (Özd. 13:20). 60 yaşındaki amcam Julius öncülük arkadaşım oldu. Aramızdaki yaş farkına rağmen birlikte hizmet etmekten çok zevk aldık. Onun hayat tecrübesinden ve hikmetinden çok yararlandım. Ablam Dorothy de kısa süre sonra öncü oldu.

Ben gençken anne babam birçok çevre gözetmenini ve eşlerini bizimle kalmaları için evimize davet ederdi. Jesse ve Lynn Cantwell çifti bana çok yardım etti. Öncü olma kararımı kısmen onların teşviklerine borçluyum. Bana gösterdikleri kişisel ilgi sayesinde kendime teokratik hedefler koyma isteğim arttı. Yakınlardaki cemaatleri ziyaret ettiklerinde bazen beni birlikte hizmete çıkmaya davet ederlerdi. Bunun beni ne kadar mutlu ettiğini ve güçlendirdiğini anlatamam.

Çevre hizmetinde bizi ziyaret eden sonraki çift Bud ve Joan Miller’dı. O sırada 18 yaşındaydım ve askere çağrılmıştım. Asker alma dairesinin benim için yaptığı sınıflandırmanın İsa’nın tarafsız olma emriyle uyumlu olmadığını düşündüm. Ayrıca Krallığın iyi haberini duyurmak istiyordum (Yuhn. 15:19). Bu nedenle asker alma dairesine din adamı olarak sınıflandırılmak üzere başvurdum.

Bud biraderin asker alma dairesiyle yapacağım görüşmede bana eşlik etmesinden çok etkilendim. Birader doğası gereği oldukça dışadönük ve cesur biriydi. Yanımda böyle ruhi düşünüşlü birinin olması bana çok güven verdi. Bu görüşme sonucunda, 1954 yılının yazının sonuna doğru asker alma dairesi beni din adamı  olarak sınıflandırdı. Böylece başka bir teokratik hedefe erişme olanağım oldu.

Kısa süre sonra Beytel’de, Staten Island’da (New York) bulunan Watchtower Çiftliğinde çalışmak üzere davet aldım. Orada yaklaşık üç yıl hizmet ettim. Beytel’de birçok hikmetli kişiyle tanıştım ve onlarla çalışma fırsatı buldum. Bu sayede harika tecrübeler yaşadım.

Staten Island’daki çiftlikte WBBR radyo istasyonumuz da bulunuyordu. Bu istasyon 1924’ten 1957’ye kadar Yehova’nın Şahitleri tarafından işletildi. Çiftlikte Beytel ailesinden yalnızca 15 ila 20 kardeş çalışıyordu. Çoğumuz genç ve oldukça tecrübesizdik. Fakat yaşlı bir meshedilmiş birader olan Eldon Woodworth bizimle birlikte hizmet ediyordu. O gerçekten hikmetli biriydi. Bize gösterdiği babacan ilgi ruhen doğru bakış açısını korumamıza yardım etti. Ara sıra birbirimizin kusurları nedeniyle sorunlar baş gösterdiğinde Eldon birader şöyle derdi: “Yehova kullandığı kişilerin kusurlarına rağmen muazzam işler başarıyor.”

Frederick W. Franz biraderin de bizimle hizmet etmesi çok büyük bir ayrıcalıktı. Hikmeti ve Kutsal Yazılarla ilgili olağanüstü bilgisi bizi çok olumlu etkiledi. O her birimizle kişisel olarak ilgilenirdi. Çiftlikteki aşçımız Harry Peterson’dı. Harry biraderin asıl soyadı Papargiropulos’tu. Fakat biz söylemesi daha kolay olduğu için ona Peterson soyadıyla hitap ediyorduk. O da meshedilmişti ve hizmette son derece gayretliydi. Beytel’de hizmet ediyor olsa da sahadaki hizmetini hiç ihmal etmezdi. Her ay yüzlerce dergi dağıtırdı. Ayrıca Kutsal Kitap bilgisi çok iyiydi ve sorduğumuz birçok soruya cevap verirdi.

Çiftlikte üretilen meyve ve sebzelerin kışlık konservelerini yapardık. Her yıl Beytel ailesi için 42.000 litreden fazla meyve ve sebze konservelerdik. Çok hikmetli bir hemşire olan Etta Huth’la birlikte bu işte çalışmak bir ayrıcalıktı. Hemşire konservelerin tariflerinden sorumluydu. Konserve yaptığımız dönemlerde, yakınlarda oturan hemşireler bize yardım etmeye gelirdi ve Etta hemşire bu işin organize  edilmesine yardımcı olurdu. Etta, konserve işinde çok önemli bir rol oynasa da çiftliğe gözetmenlik eden biraderlere hep saygı gösterirdi. O teokratik reisliğe boyun eğmek konusunda harika bir örnekti.

Yardıma gelen genç hemşirelerden biri Angela Romano’ydu. Etta, Angela hakikate geldiği dönemde ona yardım etmişti. Böylece Beytel’de hizmet ederken hikmetli bir kişiyle daha tanışmış oldum ve 58 yıldır hakikat yolunda onunla birlikte yürüyorum. Angie’yle Nisan 1958’de evlendik ve şimdiye dek birçok hizmet ayrıcalığına sahip olduk. Angie’nin Yehova’ya sarsılmaz vefası bu yıllar boyunca evliliğimizi güçlendirdi. Nasıl bir sorunla karşılaşırsak karşılaşalım ona tamamen güvenebileceğimi biliyorum.

Staten Island’daki WBBR tesisi 1957’de satılınca kısa bir süre için Brooklyn’deki Beytel’de hizmet ettim. Angie’yle evlenince Beytel’den ayrıldım. Ardından yaklaşık üç yıl boyunca Staten Island’da öncülük yaptık. Hatta bir süre, ismi WPOW olarak değiştirilen radyo istasyonunun yeni sahipleriyle birlikte çalıştım.

İhtiyaç olan herhangi bir yerde hizmet edebilmek için hayatımızı basit tutmaya kararlıydık. Bu sayede 1961 yılında Falls City’ye (Nebraska) özel öncü olarak gitmeyi kabul edebildik. Fakat oraya vardıktan kısa süre sonra Hizmet Kursuna davet edildik. South Lansing’de (New York) yapılan kurs bir ay sürüyordu. Bu eğitimden çok zevk aldık ve öğrendiklerimizi geri döndüğümüzde Nebraska’da kullanmayı umuyorduk. Dolayısıyla görevli vaiz olarak Kamboçya’ya tayin edildiğimizde ne kadar şaşırdığımızı tahmin edebilirsiniz. Güneydoğu Asya’daki bu güzel ülkede yepyeni şeyler gördük, duyduk ve tattık. Oradaki insanlarla iyi haberi paylaşmaya can atıyorduk.

Ülkedeki siyasi koşullar değişince Güney Vietnam’a taşınmamız gerekti. Ne yazık ki, iki yıl sonra ciddi sağlık sorunları yaşadım ve ABD’ye dönmek zorunda kaldık. Toparlanmam biraz zaman aldı. Fakat iyileştikten sonra tamgün hizmete geri döndük.

Mart 1965’te çevre hizmetinde cemaatleri ziyaret etmeye başladık. 33 yıl boyunca Angie’yle çevre ve bölge hizmetinde çalıştık ve birçok büyük ibadetin düzenlenmesine yardım ettik. Büyük ibadetler benim için hep heyecan verici zamanlar olmuştur, dolayısıyla bu toplantıların organizasyonunda çalışmaktan çok zevk aldım. Birkaç yıl New York bölgesindeki cemaatleri ziyaret ettik ve o dönemde Yankee Stadyumu’nda birçok büyük ibadet yapıldı.

Özel tamgün hizmetteki birçok kardeş gibi Angie’yle beni de hem zorlu hem de heyecan verici görevler bekliyordu. Örneğin 1995’te Vaizlik Eğitim Kursuna öğretmen olarak tayin edildim. Üç yıl sonra da Beytel’e davet edildik. 40 yıl önce özel tamgün hizmete başladığım yere geri dönmek benim için büyük mutluluktu. Bir süre  Hizmet Departmanında çalıştım ve birçok kursta öğretmenlik yaptım. 2007’de Yönetim Kurulu Beytel bünyesinde düzenlenen tüm kursların gözetimi için Teokratik Kurslar Departmanını oluşturdu ve birkaç yıl boyunca bu departmana gözetmenlik etme ayrıcalığım oldu.

Son yıllarda teokratik eğitim alanında birçok büyük değişiklik oldu. 2008’de Cemaat İhtiyarları Kursu başladı. İki yıl içinde 12.000’den fazla ihtiyar Patterson ve Brooklyn Beyteli’nde eğitim gördü. Şu anda, saha kurs eğitmenlerinin görev aldığı bu kurs birçok farklı yerde düzenleniyor. 2010’da Vaizlik Eğitim Kursunun adı Bekâr Biraderler İçin Kutsal Kitap Kursu olarak değiştirildi ve Evli Çiftler İçin Kutsal Kitap Kursu adı verilen yeni bir kurs başladı.

2015 hizmet yılının başında bu iki kurs Krallık Müjdecileri Kursu adı altında birleştirildi. Bu kursta hem çiftler hem de bekâr birader ve hemşireler eğitim alıyor. Dünyanın birçok yerindeki kardeşler Krallık Müjdecileri Kursunun kendi ülkelerinde de düzenleneceğini öğrenince çok heyecanlandı. Teokratik eğitim fırsatlarının böyle arttığını görmek beni çok mutlu ediyor. Ayrıca bu kurslara katılabilmek için hayatlarında değişiklikler yapan birçok kardeşle tanışmaktan sevinç duyuyorum.

Vaftiz edildiğim o soğuk günden bugüne dek geçen zamana dönüp baktığımda hakikat yolunda bana yardım eden birçok hikmetli kişi için Yehova’ya şükrediyorum. Bu kardeşlerden bazıları benden genç bazıları ise yaşlıydı. Birçoğunun kültürü de benimkinden farklıydı. Fakat hepsi ruhi düşünüşlü kişilerdi. Yehova’yı ne kadar çok sevdikleri davranış ve tutumlarından açıkça görülüyordu. Yehova’nın teşkilatında hakikat yolunda birlikte yürüyebileceğimiz birçok hikmetli kişi var. Ben böyle kişilerle yürümekten büyük yarar gördüm.