பாடல் 146
எனக்கே செய்தீர்கள்
-
வே-றே ஆ-டு-க-ளே தோள்-கொ-டுக்-கின்-றா-ரே
அ-பி-ஷே-கம் பெற்-ற ச-கோ-த-ரர்க்-கே!
அ-வர்க்-கு செய்-த
உ-த-வி-க-ளுக்-கா-க
ப-லன் த-ர ஏ-சு நி-னைக்-கின்-றா-ரே!
(பல்லவி)
“அ-ர-வ-ணைத்-தீர்-கள் சி-றி-யோ-ரை-யே!
அ-தெல்-லாம் எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!
அ-வர்க்-கா-க தே-னீ-யாய் உ-ழைத்-தீ-ரே!
அ-து எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!
அ-தெல்-லாம் எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!”
-
“ப-சி-யாய் இ-ருந்-தேன், உ-ண-வ-ளித்-தீர்-கள்!
எந்-தன் தே-வை எல்-லாம் க-வ-னித்-தீர்-கள்!”
“எப்-போ-து இ-தைச் செய்-தோம்?”
என்-று கேட்-பீர்-கள்.
ரா-ஜா-வின் ப-தி-லைக் கொஞ்-சம் கே-ளுங்-கள்:
(பல்லவி)
“அ-ர-வ-ணைத்-தீர்-கள் சி-றி-யோ-ரை-யே!
அ-தெல்-லாம் எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!
அ-வர்க்-கா-க தே-னீ-யாய் உ-ழைத்-தீ-ரே!
அ-து எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!
அ-தெல்-லாம் எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!”
-
“உண்-மை ம-ன-தோ-டு ஊ-ழி-யம் செய்-தீர்-கள்!
மு-ழு மூச்-சா-க-வே ப்ர-சங்-கித்-தீர்-கள்!
அ-ர-சாங்-கத்-தை
சொந்-த-மாக்-கிக்-கொள்-ளுங்-கள்!”
என்-று ரா-ஜா உங்-க-ளை அ-ழைப்-பா-ரே!
(பல்லவி)
“அ-ர-வ-ணைத்-தீர்-கள் சி-றி-யோ-ரை-யே!
அ-தெல்-லாம் எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!
அ-வர்க்-கா-க தே-னீ-யாய் உ-ழைத்-தீ-ரே!
அ-து எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!
அ-தெல்-லாம் எ-னக்-கே செய்-த-து-தா-னே!”
(காண்க: நீதி. 19:17; மத். 10: 40-42; 2 தீ. 1:16, 17.)
